Thunderstorm

Zo'n 3 weken geleden is de winter van de ene op de andere dag van zijn troon gestoten door de zomer. Geen lente dus en dat is best wel even wennen. We hebben 3 weken schitterend weer gehad tot de Rainmaker Rodeo die zijn naam alle eer aan deed en klaarblijkelijk de thunderstorms geactiveerd heeft. Een bijzonder en heftig verschijnsel, eerst een vriendelijk zonnetje dan wordt de lucht heel snel zwart en voor je het weet bliksemt en dondert het zo hard dat de vullingen spontaan uit je gebit trillen. Op het hoogtepunt van zo'n thunderstorm worden de sluizen opengedraaid en valt er een tsunami uit de lucht, zoveel water in een korte tijd dat je ieder moment een zalmentrek door de straat verwacht. Gisteren viel er ook nog een portie hagel bij, en dan......schijnt het zonnetje weer. De natuur heeft het ook nodig en het groen schiet uit de grond. De vogels nestelen, de eekhoorns maken elkaar het hof, kortom de lente/zomer is begonnen.

Rik is druk met zijn american football trainingen en hij vindt het steeds leuker worden. Vandaag kwam hij weer heel vrolijk thuis, Rik heeft een nieuwe positie in het veld en schijnt nu verantwoordelijk te zijn om tegenstanders tegen de grond te rammen. Ik snap eerlijk gezegd nog niet veel van de spelregels maar het is in ider geval een sport waarbij de mannelijke hormonen in overvloed aanwezig zijn. Iedere keer als Rik een tegenstander onder het maaiveld beukt dan staan de coaches te gillen en te springen van pure blijdschap en brullen hun complimenten van zeer korte afstand in zijn oor. Aanstaand weekend heeft Rik een toernooi, ik kan daar niet bij zijn want ik moet werken en dat is flink balen want ik wil natuurlijk met eigen ogen zien hoe mijn zoon  zijn tegenstanders de grond in ramt (uiteraard hoop ik met heel mijn hart dat niet een ander op het idee komt om Rik een koekje van eigen deeg te geven..........)

Vandaag weer eens een gesprek gehad met de school van Koen, er zijn nog steeds leraren die niet helemaal begrijpen dat een kind van 12 niet Engels als zijn moedertaal heeft. Gelukkig heeft de counceler (zij begrijpt de situatie wel en is al lange tijd bezig met een plan van aanpak) nu de koe zeer stevig bij de horens gevat en een donderpreekachtige mail naar de leerkrachten van Koen gestuurd. Ze heeft me de mail voorgelezen en me tevreden gesteld, ik had het zelf niet beter kunnen doen en dat zegt heel wat. Ik kan er absoluut niet tegen als mijn kinderen niet de begeleiding krijgen die ze nodig hebben, inmiddels weet de gehele staff wie ik ben en doen ze er alles aan om Koen te laten wennen aan toch wel een gigantische verandering in zijn jonge leven. Vanaf heden krijgt Koen geen huiswerk meer en is vrijgesteld van examens, de "koppige" leraren hebben stevig op hun kloten (sorry) gekregen en voor het volgende schooljaar ligt het schema al vast. Voor ons als ouders een prettige gedachte en natuurlijk ook voor Koen. Hij mag kiezen bij wie hij in de klas komt, er schijnt ook een Nederlandse jongen te komen en dat vindt Koen wel wat.

Tja, wat San en mij betreft, weinig nieuws te melden. Leren en werken, daar valt weinig over te schrijven. Ik maak van alles en nog wat mee in de gevangenis maar mag daar niets over zeggen/schrijven maar neem van me aan dat het een uitdaging is om zo'n 50 gevangenen onder de duim te houden.

We kijken uit naar 5 juni want dan komen mijn moeder en schoonmoeder. We zijn heel benieuwd hoe ze het hier vinden, we zijn druk bezig om de logeerkamers op te vrolijken en klaar te maken.
Morgen word ik 50, ik proost op jullie!

Rodeo en zo.........

Deze week was de Rainmaker Rodeo in St Albert en die deed zijn naam eer aan. Heel veel regen bij slechts 8 graden...... Desondanks was er genoeg te zien, bull riding en koeien vangen met een lasso. Verder een grote kermis met van alles en nog wat. Heel eerlijk gezegd komt het niet in de buurt van de Santpoortse Feestweek, het is hier gewoon heel anders en daar moet je het mee doen.
Koen werd heel hebberig van alle giga knuffels die je kan winnen maar elke keer was het net mis.
Rik ging met zijn vriendin, tja op zijn leeftijd doe je natuurlijk dit soort dingen niet met je ouders (iets wat we heel jammer vinden en moeilijk aan kunnen wennen).
De tijd vliegt, ik heb het druk met de diensten draaien en om me aan te passen. San heeft morgen weer haar eerste examen van het tweede semester. Het klinkt waarschijnlijk steeds hetzelfde maar zo is het nou eenmaal.

Vrijdag mijn verjaardag en dan word ik 50....... Ik voel me iets jonger en ben vooral verbaasd hoe snel het gaat. Ik vind het erg jammer dat er geen familie is om deze mijlpaal mee te vieren (een van de nadelen van emigreren).  Ik proost op jullie!

Award uitreiking

Vandaag is het dan zover, vanmiddag gaan Rik, Koen en ik naar het College van San. Ze krijgt haar award uitgereikt en haar cheque, als je er eens goed over nadenkt dan is dit toch een heel bijzondere gebeurtenis. Ik weet nog goed hoe haar eerste weken op school waren, elke dag kwam ze uitgeput thuis en vertelde hoeveel moeite ze had om de lessen te volgen. Zit je in een internationale klas dan wordt er rekening gehouden met het Engels als een tweede taal. Nu zit San als enige Europese studente in een Canadese klas, er wordt snel en met dialecten gesproken, dus naast het moeite hebben met de lesstof wordt je rechter hersenhelft gepijnigd met alle nieuwe taalindrukken. Tel hierbij op dat er vakken waren waar zelfs de Canadesen moeite hadden met het Engels dan kun je je waarschijnlijk voorstellen hoe San heeft moeten knokken. Het nieuwe semester is alweer bijna 2 weken bezig en er is veel huiswerk dus het knokken gaat gewoon door. Ja, heel bijzonder dat haar inspanningen, motivatie en positiviteit en ook haar behulpzaamheid eindelijk eens gesignaleerd worden en beloond, haar in het zonnetje zetten met de Shine Award, heel toepasselijk en meer dan verdiend!

Rik had gisteren atletiekwedstrijden, 100 en 200 meter. Zijn laatste atletiektrainingen waren in Nederland, hier is het vooral American Football en spieren kweken. De wedstrijden waren in Edmonton, Rik kwam 0.07 sec tekort om zich te plaatsen voor de Provinciale kampioenschappen. Hij was teleurgesteld maar aan de andere kant moet hij trots zijn op zijn prestaties. Vandaag heeft hij last van spierpijn, hij zag er flitsend uit in zijn zelf gekochte kleren. Zelf geld verdienen heeft zo zijn voordelen.

We hebben het idee dat Koen langzaam maar zeker uit zijn heimwee dal aan het kruipen is. Het zomerseizoen voetbal is begonnen dus zijn dagen zijn ingevuld met sport. Wat dacht u van 3 keer in de week Sports Academy van school (3 middagen), minimaal 3 voetbaltrainingen + 2 wedstrijden en dan nog regelmatig een balletje slaan op de tennisbaan. Zijn lichaam begint zich aan te passen aan de intensiteit van alle sporten. San en ik haalden hem gisteren op van Sports Academy en overal hoorden we Koen zijn naam van zijn sportgenoten. Het socialiseren komt op gang en door de intensiteit worden zijn gedachten niet overheerst door de heimwee en ontstaat er bij hem een andere gewaarwording welke een helende invloed heeft op zijn verdriet. Dit is heel mooi om te zien en geeft een fijn gevoel bij ons als gezin.

Het weekend is weer voorbij gevlogen. Zaterdag heb ik Kelly geholpen zijn hardwood floor eruit te slopen ivm de waterschade die hij de afgelopen winter had. Was een zweetklusje bij 29 graden, de winter is zonder lente overgegaan in de zomer. Gisteren zelfs 33 graden (!), toch een heel andere warmte dan in Nederland, geen vocht dus het is goed uit te houden. 'S avonds waren we uitgenodigd voor een barbeque feestje bij de fam Callens, Canadesen houden van goed en veel eten.

Zondagochtend hebben we mamma in het zonnetje gezet en hebben haar een cadeaubon gegeven voor de manicure want dit wilde ze al zo lang. Ook nog een ontbijtje op bed dus mamma was gelukkig op moederdag.

Gisteren moest Koen vroeg voetballen in Edmonton, hij moest tegen een team uit Fort Mc Murray (ligt op zo'n 4 uur rijden noordelijk van ons). Dit team deed me sterk denken aan Ado'20, veel te groot voor hun leeftijd en waarschijnlijk opgekweekt met kippen uit het voormalige Oost Duitsland. Deze heren bleken bijna allemaal 14 jaar te zijn en hadden een makkie tegen onze 12 jarigen.
Na de wedstrijd liepen we naar de p-plaats en zagen 3 politieauto's een hele grote huskyachtige hond achtervolgen (dachten wij), bij thuiskomst hoorden wij dat het hier om een wolf ging, deze had een vrouw gebeten en werd daarom opgejaagd en gevangen. Dat verwacht je dus niet in een buitenwijk van Edmonton maar het gebeurd dus wel.

Rik had het weer druk met zijn klus in de tuin van Ross. De grasmaaier (zo'n grote waarop je kunt zitten) deed het weer en Rik heeft de hele middag het gras gemaaid. Ross heeft een tuintje van een aantal hectares........Bij thuiskomst had Rik een hele grote hanging basket voor zijn moeder meegenomen als cadeautje, hij is zo blij en trots dat hij nu zelf geld verdient. Vergeleken met zijn leeftijdsgenoten in Nederland verdient hij dan ook veel. Komend weekend gaat hij werken op de golfbaan van familie van vrienden (anderhalf uur rijden), Rik wordt opgehaald en thuisgebracht. Hij slaapt dan op het resort, mag eten in het restaurant en wordt vorstelijk beloond, hiernaast ook de nodige fooien dus onze Rik timmert aardig aan de weg. De Canadesen zijn gek op onze jongens, hun beleefdheid en beheersing van de taal plus het feit dat we Nederlanders zijn doen het hier heel goed.
Vanavond gaan Rik en San naar een grote mall want Rik heeft kleding nodig en nu hij zelf geld verdient moet dat natuurlijk ook worden uitgegeven........

Ik ga dan met Koen naar de voetbaltraining, 2 trainingen en 3 wedstrijden deze week, hiernaast ook naar de tennisbaan. Rik elke dag american football en straks atletiek. San weer volop aan de bak met de studie en ik werken. Nee hoor, we vervelen ons niet.

Is there something the matter or so?

We hebben het behoorlijk druk, aan de andere kant krijgen we door onze nieuwe stek meer rust. Ik draai nu volop mijn diensten en krijg morgen de eerste pay check, eindelijk en letterlijk broodnodig.
Het werk is compleet anders dan ik gewend ben en ik heb behoorlijk wat moeite om me staande te houden qua taal, procedures, etc. Alles is compleet anders en het vergt het een en ander maar ik heb het gevoel dat ik controle begin te krijgen. Over een andere taal gesproken, een paar dagen geleden komt er een caseworker in de unit, hij is van Indiaanse afkomst, hij had het over ene Sweetgrass en ik dacht dat dit de naam van de gevangene was welke hij uit zijn cel wilde hebben en voor het panel wilde laten komen.
Ik riep dus met mijn poezelige stem voornoemde naam en hoorde hier en daar gegrinnik wat een aantal donkere blikken van mijn kant opleverde. Ik heb te maken met "heren" van een bepaald niveau gerelateerd aan pittige misdaden en gangs enzo dus is het zaak om overwicht te houden, iets wat me redelijk lukt. Mijn collega probeert mijn aandacht te trekken en zegt voorzichtig dat het er op leek dat ik de naam Sweetgrass aan het omroepen was, ik pareerde met "ja natuurlijk deed ik dat, sprak ik de naam niet goed uit ofzo". De caseworker stond me ook een beetje appelig aan te staren en ik voelde me ietwat ongemakkelijk worden. Ik zag tot mijn groeiende ongemak steeds meer "Sweetgrasses" voor mijn panel verschijnen en allemaal First Nations (Indianen). Ze staarden me allemaal aan en ik staarde op zijn Hollands terug. De caseworker besloot om duidelijkheid van zaken te geven, Sweetgrass is een Indiaans ritueel, een bijzondere grassoort wordt dan verbrand en de groep wordt dan als het ware gezuiverd. Dus de groep van zo'n 15 man ging naar buiten en het ritueel werd uitgevoerd. Dit is zomaar een voorbeeld van hoe je een naam of uitdrukking niet snapt of ietwat verkeerd interpreteerd.........

Koen is weer druk aan het tennissen, vandaag 2 partijtjes gespeeld en zijn tegenstanders met een aantal 6-0 nederlagen naar huis gestuurd. Na 1 dag laddercompetitie staat hij al in de top 3, hij daagt dan ook meteen de toppers uit en heeft al aardig wat indruk gemaakt.
Rik traint zich een slag in de rondte met American Football en doet het uitstekend. De coaches zijn gek op hem en hij heeft grote kans in het senior team te komen dus dat schijn  hier heel wat te zijn. Verder zit hij in het atletiekteam en dat is te merken aan zijn (vr)eetlust, ongelooflijk wat kan die man veel naar binnen stouwen.

San is alweer volop aan het studeren en krijgt toch weer een zwaar semester. Kortom we gaan gewoon door.

Rust.

Vandaag de eerste warme lentedag (+20), heerlijk gewandeld en nog een balletje getrapt met Koen. Op zo'n 300 meter lopen van ons huis zijn sportvelden waar de jongens zich uitstekend vermaken. Het nieuwe huis voelt goed, veel ruimte en heel veel rust. Ik vermaak me uitstekend in de garage, wat een enorme ruimte, een echt klusparadijs. San is tot rust gekomen na haar zware semester en heeft ook haar draai gevonden in het nieuwe huis, dit komt mede tot uitdrukking in haar drang tot het bakken van allerlei heerlijke koekjes en taartjes.

Rik heeft vandaag zijn eerste klus gedaan, werken in de tuin van een goede vriend van ons. Hij moest hard werken en werd verwend met een enorme lunch van chicken fingers, meloen, enz, enz. Ondanks het feit dat Rik keihard aan het trainen is voor het aanstaande american football seizoen moest ook hij zijn meerdere erkennen in de enorme hoeveelheid eten. Hij deed het blijkbaar zo goed dat hij morgen weer mag komen werken. Rik was helemaal blij met de hoeveelheid dollars die in zijn handen werden gedrukt, daar had hij in Nederland in de plaatselijke supermarkt een week voor moeten werken........ In de zomervakantie mag Rik waarschijnlijk gaan werken op de golfbaan van andere vrienden, de baan ligt op anderhalf uur rijden hiervandaan dus zal Rik daar 2 tot 3 dagen per week blijven en kan hij volgens de insiders veel geld gaan verdienen. Vooral de fooien doen het hier heel goed. Afgelopen week hebben San en ik een gesprek gehad op Rik's school, de school (net als wij) zijn zeer onder de indruk van de prestaties van Rik. We hebben ook gesproken over het vakkenpakket voor het nieuwe schooljaar en om assistentie gevraagd daar het Canadese onderwijs behoorlijk anders is dan in Nederland. Blijkt dat Rik de lat voor zichzelf hoog heeft gelegd, ons werd uitgelegd dat Rik zijn vakkenpakket op academisch niveau ligt en hij hiermee naar elke universiteit kan. Onze kerel wil waarschijnlijk de medische kant op, hij heeft zijn oog laten vallen op Paramedic in een ambulance. Dit geeft hem een solide basis waarmee hij alle kanten op kan in de toekomst.

Koen was uitgenodigd om met een vriend naar de nieuwste Iron Man 3 film te gaan. Gelukkig begint Koen steeds meer te socialiseren en begint hij zijn schroom om Engels te spreken van zich af te gooien. Koen gaat ook weer voetballen, dit is mogelijk gemaakt door allerlei fondsen dus hij is helemaal gelukkig. Koen en ik hebben donderdag getennist op zijn nieuwe tennisclub en dat heeft ons beiden heel goed gedaan. Dus voetballen en tennis voor Koen, op school gaat het ook steeds beter. Als er iets is wat niet naar de zin van Koen is dan stapt hij zelf naar de studenten begeleidster en dan wordt het probleem opgelost. Niet slecht voor een jongeman van 12 jaar oud dachten wij zo.