maandag 28 januari 2013

diepvries

Morgen wordt er een gevoelstemperatuur van -34 verwacht en de rest van de week blijft het frisjes met wat sneeuw. Ik kan niet zeggen dat dit niet koud is maar ik kan wel zeggen dat het went.
Ik heb veel respect voor al het wild dat met deze winters moet omgaan om te overleven. We zien wel dat bv de herten, elanden en coyotes zich wat meer laten zien in de bewoonde wereld. In de zomers trekken ze zich wat meer terug in de bossen.

Rik moet donderdag weer naar school want dan start het nieuwe semester en dan zal hij mee moeten met de rest. We zijn heel benieuwd hoe hij gaat scoren en zullen hierop de hoogte en zwaarte van zijn studie op aanpassen.
Koen is vandaag weer naar school, hij past zich goed aan en we staan verbaasd hoe snel hij zich het Engels eigen maakt. Hij kan ook al de accenten immiteren en dan liggen we allemaal in een deuk. Koen zijn aanstekelijke lach doet het ook heel goed op school, hij krijgt steeds meer vrienden en dat helpt uitstekend tegen heimwee gevoelens. Ook Rik krijgt steeds meer aansluiting en er begint zich een vast groepje te vormen waar hij vooral samen mee sport, ook bij hem zijn de heimwee gevoelens steeds zeldzamer.
Als we gaan verhuizen dan mogen Rik en Koen een feestje geven voor hun vrienden, onze mannen (en wij ook) hebben zin in ons "eigen" stekkie.

Ik ben voorzichtig op zoek gegaan naar (een hele goedkope) 2e auto. Ik ga deze week en de komende weken veel cursussen volgen en kan dan niet meer San en de jongens ophalen en wegbrengen en noem maar op. Een 2e auto is een must en is hier ook een vereiste want de afstanden zijn hier compleet maar dan ook echt giga anders dan in Nederland. Ik heb net gesolliciteerd op een baan in een nabijgelegen county als een Peace Officer. Het buitengebied van deze county is een stuk groter dan het grondgebied van Edmonton, enorm dus.
Ik ga zo nog even naar de RCMP voor een gesprek en begin al aardig te netwerken, al zeg ik het zelf.

Met San gaat het elke dag wat beter, de griep heeft haar een zware opdonder gegeven en ze heeft veel moeite om weer op kracht te komen. Deze week moet ze 2 examens doen en een assessment dus ze kan nog niet echt tot rust komen. Volgende week staan er geen testen op het programma en dan hebben we het weekend om wat met ons vieren te gaan doen. Ik ben aan het kijken voor het huren van sneeuwscooters en ergens de trails te gaan verkennen.

zaterdag 26 januari 2013

ijsvissen

Vanmorgen om 09.00 uur stond Patrick voor de deur als een Eskimo ingepakt voor een dagje ijsvissen. Ik had mijn hengels en visspullen uit de dozen gehaald en was er klaar voor. De temperatuur was -14 toen we op weg gingen naar Spring Lake, een soort van prive lake van de forelvisclub uit Edmonton. Op de heenweg was het heel rustig op de snelweg en toen we afsloegen de bossen in reden we door dorpjes waar de tijd had stilgestaan. De toegang naar het meer was afgesloten met een hek, het slot losgemaakt en op naar het meer. Gelukkig heeft Patrick een truck met 4x4 welke zeer goed van pas kwam daar we door een bijna meter sneeuw moesten rijden.
Bij het meer aangekomen de ijsdikte gemeten ivm het rijden op het ijs. In vergelijking met Nederland was het natuurlijk maar een vliesje ijs van 90 cm dikte....
Zo gezegd zo gedaan en reden we naar onze visstek midden op het meer. De lucht was strak blauw en de zon scheen er lustig op los. Tijd voor wat lichamelijke oefening daar er 4 gaten geboord moesten worden, niet met een gemotoriseerde boor maar met een door spierkracht aangedreven martelwerktuig. Na het boren van de 4 gaten waren we aangewezen op een zuurstofpomp, pff.
Ik had de avond hiervoor met Rik nog snel een paar nieuwe kunstaas visjes gehaald en hoopte op een paar flinke forellen. Niet dus, het was een prachtige ervaring en ik heb een bruine kop gekregen maar de forellen waren waarschijnlijk diepgevroren want er beet er geen een.
Halverwege de dag werden we opgeschrikt door een zware dreun en trillingen door het ijs. Patrick legde uit dat het ijs beweegt, een een soort van kruiend ijs wat zo af en toe een paar vissers de stuipen op het lijf jaagt.

Na het vissen zijn we langs een outdoors hunting/fishing store geweest. Ik blijf me verbazen over de hoeveelheid winkels hier en dan ook vooral de grootte. Een enorme hoeveelheid hengels, kunstaas, geweren en noem maar op. Alles is ingericht om het de buitenmens zo makkelijk mogelijk te maken, tenten met complete inrichting inclusief kachels, enz, enz.

Koen moest weer eens voetballen en hierna hebben we lekker wat gegeten in St Albert. San begint weer langzaam maar zeker haar kracht te hervinden. Kortom we gaan lekker en we gaan ervoor!

vrijdag 25 januari 2013

eindelijk!

Gisteren was weer een regeldag van alles en nog wat. Zowaar zijn de nummers van Alberta Health Care gearriveerd. Samen met het uitgebreide studenten pakket van San zijn we 100% verzekerd en dat is een goed gevoel.
Meteen maar een bezoek gebracht aan een tandarts en ons ingeschreven, geen wachtlijst dus ook geregeld. Hierna een brood gehaald bij de "Dutch" baker. Ik bestelde een gesneden bruin in het Nederlands en werd aangestaard als een alien in de third encounter of the first kind........
De Dutch baker is waarschijnlijk vertrokken of zo. In ieder geval heb ik na veel vragen van mijn kant over het brood en de vele vragen aan mij van bent u echt een Hollander, tot een keuze genomen en ik moet zeggen het brood smaakt niet verkeerd. Naar nu blijkt als je goed zoekt zijn er een heleboel producten die vergelijkbaar zijn met de Nederlandse, daarmee wil ik niet suggereren dat we alleen maar""Nederlands" eten, integendeel maar zo af en toe is dat best lekker.

Brian had me uitgenodigd om te gaan lunchen in "the Swiss Chalet", qua kleur had het iets Zwitsers kunnen zijn maar dit was dan ook de enige vergelijking. Binnen was het overduidelijk Chinees georienteerd met een Chinese bediening. Zeer vriendelijk en heel goed eten. Brian is een uitstekende leermeester in vloeken in het Canadees. Zijn bedrijf loopt in de slowe maanden van december en januari niet zo best en als hij gefrusteerd hierover verteld siert hij elke zin op met een aantal forse tongbrekers welke bedenkelijke blikken ontlokken aan de overige bezoekers. Dit schelden doet Brian met de nodige consumptie zodat ik snel spijt had dat ik mijn zuidwestertje niet aan had. Verder was het heel gezellig en doet Brian veel moeite om ons gezin zich thuis te laten voelen in Alberta.
Over slowe maanden gesproken, die gaan ook zeer zeker op voor het solliciteren, ik dacht dat alleen bv Zwarte en Grizzly beren in winterslaap waren maar dit gaat ook op voor het bedrijfsleven.

Hierna onze auto door de wasstraat gedaan (was heel erg nodig) en dit is op zich ook weer een avontuur. Bij Canadian Tire is een wasstraat en het was me opgevallen dat er geen borstels te zien waren en ik vroeg me dus enigszins bezorgd af hoe onze auto er weer uit zou komen. Bij het inrijden staan er de nodige borden met instructies die je wel heel snel moet lezen want voor je het weet staan allerlei lichten op rood en klinken er toeters welke niet ontspannend werken op de gemoedsrust. Ik immiteer Brian en laat een paar Canadese vloeken door het gebouw denderen. Waarschijnlijk hielp dit want er kwam een soort van slang in beeld met gaten en tegelijkertijd werd er een tsunami aan water met hoge druk en van alle kanten tegen en op en onder de auto gesproeid. Mijn hartslag zat rond de 450 (wereldrecord) en ik zat te wachten op het moment dat ik alleen nog het stuur in mijn handen had en de overblijfselen van de auto door het putje waren gespoeld. Opeens verstomde de herrie en begon de slang om de auto te cirkelen en bij iedere rotatie werden er verschillende soorten schuim gesproeid en hierna weer tsunami's enz. Na deze adrenaline opwekkende ervaring reed ik met een (hele) auto weer weg en bleek hij er werkelijk als nieuw uit te zien, ja beste \mensen alles zit er nog aan en doet het ook!

San was weer aangekomen bij het busstation en daarna hebben we Rik en Koen opgehaald, Thuis gekomen de email gecheckt en jawel, eindelijk! Ik ben uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek bij de Park Rangers................
Wat een heerlijk gevoel. Snel gegeten en daarna zijn Rik en ik nog naar de sportschool gegeaan, het leek wel of de gewichten een stuk minder zwaar waren.......

woensdag 23 januari 2013

huurcontract is getekend

Vanmiddag met onze mannen nog een keer het huis bekeken, vooral Rik vond het een stuk kleiner dan het huidige huis (maar dat heb je natuurlijk al snel als je zo'n villa gewend bent). Maar ze vonden het allebei een heel gezellig en knus huis dus hebben we de knoop doorgehakt. Aan het einde van de middag bij Tim Hortons de papierwinkel doorgenomen en getekend. Half februari gaan we over, het is een fijn idee om straks iets van onszelf te hebben al is het maar gehuurd.

Vanavond hebben we het pakket van mijn moeder opgehaald en ik ben heel blij met de 5(!) pakken koffie van Douwe Egberts, Koen is gek op de heerlijke hagelslag en een giga lading drop vinden we allemaal zalig. Heerlijk. Mam, bedankt!

San zit alweer een tijd aan haar huiswerk. Ze doet nu alles over het skelet in voorbereiding op proefwerken. Heel veel weet ze al maar hier doen ze alles net weer anders. Je kunt je daar heel druk over maken maar dat heeft geen zin, we have to go with the flow. We zijn naar Canada gegaan en zullen ons de hier geldende regels en gebruiken eigen moeten maken en dit gaat gepaard met vallen en opstaan.

Het weer was hier bar en boos, diepvrieskou, veel wind en sneeuw. Ik moest vandaag naar Edmonton voor een gesprek en de weg leek wel iets uit een aflevering van ice road truckers. Zwart ijs op de weg en stuifsneeuw zodat je amper ziet waar je rijd. Gewoon je hoofd erbij houden, afstand bewaren en geen haast hebben. Het rijden gaat hier steeds beter, ik stop ook braaf bij ieder stopbord en leer ook steeds beter geduld te hebben, is ook een van mijn "sterke" punten........

op zoek naar een huis

Gisteren weer een huis bekeken, het ligt aan de rand van St Albert. Het is een 2 onder 1 kap en nieuw, bij het binnen komen voelde het meteen goed. Het is natuurlijk niet zo'n kast van een huis als waarin we nu zitten maar dat vinden we helemaal niet erg. De eigenaar had het huis lekker verwarmd en de (gas) openhaard gaf gezelligheid. Alles is nieuw, zelfs de basement wordt op dit moment nog verbouwd tot een complete woonverdieping.
Het huis staat in een leuke straat en buurt met veel huizen en parken. Aan de andere kant van een doorgangsweg liggen een ijsbaan en sportvelden. Waar we nu wonen is heel mooi maar ook heel afgelegen. Rik en Koen zullen in deze buurt veel leeftijdsgenoten hebben en dat is voor twee jonge kerels natuurlijk heel belangrijk.
Gisteravond kregen we bericht dat de eigenaar ons graag als huurders wil hebben, we gaan vanmiddag nog even met Rik kijken want die wil graag zijn mening geven voor we definitief ja gaan zeggen (maar die kans is wel groot).
Het huis heeft 3 slaapkamers en de basement met volop ruimte voor visite uit Nederland. Ook veel opslagruimte en een garage. Een niet zo grote tuin maar wel de hele middag zon want die schijnt hier gelukkig heel veel.

Rik en ik hebben samen in de sportschool ons best gedaan en Koen heeft zich uitgeleefd met voetbal.
San had het druk op school en heeft gelukkig niet teveel achterstand opgelopen met de studie. Ik heb straks een gesprek met een recruiting consultant en heb het idee dat al mijn netwerken en sollicitaties ergens toe gaan leiden. Gisteren een goed gesprek gehad met het hoofd van de politiezaken in een noordelijker gelegen gebied. Ik krijg naar alle waarschijnlijkheid binnenkort de mogelijkheid om een aantal politievaardigheden die ik had in Nederland opnieuw te gaan doen hier. B.v. aanhoudingstaktieken, gebruik van geweld en er wordt onderzocht of ik de opleiding voor Peace Officer kan doen in de hoogste graad (dat zou prachtig zijn).

Kortom de zon begint hier niet alleen buiten maar ook van binnen te schijnen.

maandag 21 januari 2013

De ziekenboeg is leeg!

Gelukkig, San en Koen zijn weer beter! Koen is vandaag weer naar school geweest en San kan zowaar weer zonder pyama het leven aan, yihaa!

Het heeft vandaag de hele dag gesneeuwd bij -15. Ik heb weer lekker gesport met de sneeuwschuiver in mijn knuisten. Oefening baart ook hier kunst. In een poep en een sch... zijn de veranda en de oprit sneeuwvrij. Ik stond na dit werkje om me heen te kijken en dacht wat is het hier toch mooi en wat is de lucht zuiver! Je kunt hier dus inademen tot in je tenen en voelt dan geen enkele irritatie in je longen (dat kon ik in Nederland niet zeggen).

Ik moest Susanne een beetje afremmen met haar huiswerk want ze ging weer uren achter de pc. Ze heeft alweer een paar proefwerken voorbereid en ik heb haar een beetje geholpen met verslagen maken. Ook goed voor mijn Engels, ik kan u verzekeren dat het medische Engels pittig is........
Morgen heeft San een paar uur in het laboratorium en hier moet ze bij aanwezig zijn dus breng ik haar morgen naar de bus. Tijdens het eerste semester van de studie moet je als studente aan een aantal criteria voldoen anders is het exit, hoe bedoel je no pressure?

Vanmiddag even langs de school van Koen geweest om te praten over zijn sports academy, dit was rond het einde van de schooltijd. Toen ik buiten kwam stonden er zo'n 20 (!) schoolbussen klaar om alle kinderen weer naar huis te brengen, was een imponerend gezicht. Het verkeer rijdt zeer langzaam langs de bussen en er rijdt er niet een te hard, de boetes zijn binnen de schoolgrenzen gigantisch hoog. Hierna met Koen wat boodchapjes gehaald waaronder een zoektocht naar een rol beschuit. Was niet te vinden en we vroegen aan het personeel waar het stond, na 10 minuten liepen er 4 Save on Foods mensen te zoeken, blijkbaar was mijn uitspraak van rusk (Engels voor beschuit) verwarrend want ze renden van de krackers naar de Indische afdeling en terug, hierbij uitstekend geholpen door Koen die brulde dat beschuit toch echt een Nederlandse uitvinding was. Ik heb zelden personeel zo opgelucht gezien toen vader en zoon Klinge het pand verlieten........

Vanavond hebben we bij 2 huizen gekeken, het eerste huis was ruim genoeg en redelijk modern, het tweede huis had zijn laatste opknapbeurt in de jaren 70 gehad dus viel af. We zullen de komende tijd meer gaan bekijken want maart komt met rasse schreden naderbij.

zondag 20 januari 2013

ziek, zieker, ziekst

Wat een akelige griep! Ik heb San nog nooit zo ziek gezien, hoge koorts en een onafgebroken (zeer) zware hoest. Koen hoest ook veel maar dit lijkt minder te worden.
Vanmorgen kwam ze uit bed zonder koorts...............! Gelukkig, ik stond op het punt om met haar naar het ziekenhuis te gaan. We hadden dan naar de eerste hulp gegaan, maar dan heb je kans dat de jongens de hele dag alleen zijn want een wachttijd van 10 uur is hier heel normaal?!
Tijdens dit soort calamiteiten missen we, heel eerlijk gezegd, het vertrouwde en efficiente thuis en onze lieve familie.

Het is hier windstil met een wazig zonnetje en een temperatuur van -25. Overdag verwachten ze temperaturen van rond de -20 en vanavond dan zo'n -26. Ik ga zo een wandeling maken, even wat "frisse" lucht.

Verder valt er niet veel te melden vanuit de ziekenboeg.

woensdag 16 januari 2013

griep

De griep heeft toegeslagen en hoe! San kwam al gammel van school gisteren en ging tegen de avond klapperend van de koorts naar bed. 's Avonds werd ik gebeld door de voetbalcoach van Koen dat hij zich niet lekker voelde en of ik hem wilde ophalen. Ook Koen blijkt de griep te hebben.
San en Koen zitten of liggen allebei te hoesten en te zweten en weten niet waar ze het moeten zoeken.
Rik klaagde net over pijn in zijn hoofd dus zuster Frenk is alert of ook Rik in zijn bed moet blijven.
Je hoort hier veel over de griep, zal wel wat te maken hebben met de soms extreme temperaturen.

De benzineprijzen zijn hier al een tijdje aan het dalen, nu zo'n $0.91, dat is omgerekend 69 eurocent.
Dat is best lekker want ons middenklassertje heeft best wel dorst zo af en toe. Kom je in de supermarkt beste mensen dan wordt er wel een aanslag gedaan op ons zuinige Nederlanders. Toen ik laatst een stuk vlees haalde bij de slager en hij de prijs noemde zei ik; "ik vroeg alleen om een stukje vlees, niet dat ik de hele winkel wilde kopen". Mijn humor is nog niet doorgedrongen in dit werelddeel, de arme man zijn mond staat waarschijnlijk nog steeds open. Ik ben de optie aan het overdenken om op een zogenaamde bizon farm zelf een bizon te schieten en dan een plaatselijke uitbener het vlees te laten verzorgen. Dan ben je een stuk goedkoper uit en dat vinden us Nederlanders best wel lekker.

Rik gaat morgen met me mee boodschappen doen en dat vind ik heel gezellig. Hij heeft een goed oog voor vooral de lekkere dingen en gooit dit enthousiast en in grote hoeveelheden in het boodschappen karretje. Ik moet hem dan ook regelmatig afremmen en hem wijzen op de prijzen die bij de populaire artikelen staan vermeld. Als we bij de kassa staan en hij het eindbedrag ziet dan knikt hij begrijpend naar me en lopen we lachend naar de auto.

Ik ga me weer wijden aan mijn zieke schatjes die hopelijk snel weer beter zijn.


dinsdag 15 januari 2013

boven nul

Het is nu in Nederland kouder dan in St Albert........Het is nu (08.00 uur) +5C en de afgelopen nacht heeft het niet gevroren. Ze voorspellen aan het einde van de week 's nachts rond -20 en overdag rond de -13.
Vanmorgen rook het naar dennebomen en andere geuren die we hier nog niet eerder hebben geroken. Heel gek eigenlijk als je je realiseert dat we dus al die tijd buiten niets hebben kunnen ruiken. Bij bv -20 is het verstandig om door je neus in te ademen, wat je dan voelt is dat het vocht in je neus onmiddelijk bevriest.Je hoort als het ware het geknisper in je neus tijdens het bevriezen en je ruikt dan dus niets meer.

Ik bracht vanmorgen Susanne naar de bus en wat hier opvalt is dat het verkeer geen enkele last heeft van sneeuw of ijs op de wegen. Er wordt wel rustiger gereden als het glad is, men houdt ruimschoots afstand waardoor je meer tijd krijgt om te remmen.

Rik en Koen hadden weer de nodige moeite om uit bed te komen, hier moeten ze er om 06.30 uur uit, in Nederland konden ze een uurtje langer blijven liggen. Hier geen latere begintijden qua lesrooster, elke dag dezelfde tijden. Vanmorgen hadden onze jongens behoorlijke last van heimwee, vooral Koen had het zwaar. Voordat ze naar school gingen hebben we nog even goed kunnen praten en zijn ze naar school gegaan. Vanmiddag haal ik Koen dan weer op bij het sportcentrum na zijn sports academy en wordt Rik door de schoolbus thuis gebracht. Rik heeft vandaag Iron Hawk (krachttraining) op school, we zien dat zijn spieren zich behoorlijk aan het ontwikkelen zijn. Deze week hebben onze jongens het nog redelijk rustig op school, volgende week kunnen ze aan de bak van dan begint het nieuwe semester.


zondag 13 januari 2013

wandelingetje

Vanmorgen werden Frenk en Koen opgehaald door Kelly en de tweeling voor een wandeling in de natuur. Niet zoals gepland naar de Rockies want de temperatuur hier was al -16, in de bergen rond
-25. We reden eerst zo'n 1,5 uur naar het noorden waar Kelly een jachtgebied heeft. Hier een kleine 3 uur gelopen. Veel beverdammen en ongerepte natuur.


We zagen een eland met kalf, verschillende soorten herten en coyotes. De coyotes zijn hier als het ware vogelvrij verklaard, voor iedere coyote die je schiet krijg je $100,-...........................(er schijnen er teveel te zijn en vooral de boeren hebben veel last van deze dieren). Het vee wordt hier niet zoals in Nederland als het koud wordt binnengehaald maar staat het hele jaar buiten. Waar we gewandeld hebben lopen cougars (poema's), wolven, coyotes en beren, en heeft het vee het zwaar te verduren.
Koen heeft ook geoefend met de boog wat hier een toegestaan jachtwapen is. Na een paar keer schieten had hij het al onder de knie en schoot als een grote kerel.
De trouwe volger mist natuurlijk Rik en San. Rik wilde uitslapen en San wilde aan haar huiswerk en op bezoek bij haar vriendin Adriana.

Na de wandeling hebben we een bezoek gebracht aan een zgn gunstore in Edmonton. Ongelooflijk je weet gewoon niet waar je moet kijken. Rijen geweren, kleding, tenten, opgezette dieren, enz, enz.



Hierna wat gegeten en terug naar huis. San zat bij Adriana en het was heel gezellig. Hierna naar huis en met zijn vieren gegeten. Koen ging al vroeg naar zijn bed, hij was moe van alle inspanning in de koude buitenlucht. Rik heeft het druk met zijn sociale media en PS3.

vrijdag 11 januari 2013

De temperaturen waren mild voor ruim een week, sinds gisteren zijn ze weer gedaald naar rond -20.
We hebben begrepen dat er na 2 nachtvorsten in Nederland alweer volop over de Elfstedentocht wordt gesproken, uiteraard hopen we dat deze tocht der tochten weer eens georganiseerd kan worden.

San heeft haar eerste week College achter de rug. Ik heb haar vanmiddag opgehaald van het busstation, ze was, op zijn zachtst gezegd, helemaal uitgewoond. Vooral het Engels in bv anatomie is zwaar en als je dan in de klas zit als enige Europeaan is dit niet eenvoudig. In Nederland had je dan toch tenminste een aantal gelijkgestemden waar je je als het ware aan kunt optrekken.
Verder te horen gekregen dat er de nodige testen op het programma staan voor de komende weken, met de "rustgevende" gedachte dat als je een vak niet haalt je niet naar het volgende semester mag.
Kortom niet geheel een lekkere eerste studieweek.

De scholen van Rik en Koen zijn ook weer begonnen, Koen is 2 dagen niet naar school geweest, waarschijnlijk een buikgriep. Rik was vandaag eerder klaar van school want hij hoefde een aantal proefwerken niet te maken, dit ivm de testen voor het eerste semester. Ja is inderdaad vaak niet zo goed te vatten, het schoolsysteem hier is dus 100% anders dan in Nederland. Af en toe vragen we ons af of ze nog wel iets leren met al hun sportlessen enzo.

Het solliciteren van Frenk houdt nog niet over, deze week wel een interview gehad met een job consultant en wellicht komt er wat aan....
Vandaag was het weer tijd om sneeuw te schuiven, er is niet veel gevallen de laatste tijd. De vogels in de tuin lijken onverzadigbaar, het is heel druk met gevederde vrienden en ze presteren het in 2 dagen tijd het vogelvoerhuisje leeg te eten. Af en toe zien we een coyote lopen, aan de sporen te zien in de tuin lopen ze daar ook ('s nachts). Morgen een verjaardag en zondag gaan Rik, Koen en Frenk richting de Rockies om te hiken en te spotten waar de Bighornsheeps uithangen.

dinsdag 8 januari 2013

College

Koen heeft zondag weer een wedstrijd gespeeld. En... zijn eerste doelpunt gescoord. Het ging goed.



Gisteren voor het eerst naar College geweest.  Ik heb vakken als ANPH (= Anatomy and Physiology) 1 en 2, HEED (= Health Education), NCOM ( = Communications for Nurses), ENG(= engels), HEAS (= Health assessment)  en NFDN (= Nursing Foundations). Van de laatste 2 heb ik ook LAB uren. Praktijk op school dus. Oefenen met medestudenten en op de pop die in bed ligt. Maandag en vrijdag om 9 uur beginnen en dinsdag, woensdag en donderdag om 8 uur. Dat betekent een uur voor aanvang in de bus zitten. De bus doet er zo'n 40 minuten over vanaf St Albert centrum. Maar er is ook een expressbus vertelde de chauffeur mij vanmorgen en die was een stuk sneller. . Dus ik dacht die moet ik dan morgen maar nemen. En die doet er 34 minuten over. Gelukkig gaan er 4 verwschillende bussen langs Norquest College downtown Edmonton. Waarom ik met de bus ga? Het parkeren van de auto in de stad is duur. $135,- per maand. En dan nog benzine. En nu heb ik een studenten bus kaart. ( Heeft toch voordelen om een student te zijn). En ik hoef niet op het verkeer te letten 's ochtends in de spits naar College. Edmonton is een grote stad dus erg druk in de spits.
ANPH en HEAS zijn erg leuke vakken. Op de praktijk gericht. Bij HEED hebben we het over de ziektekostenverzekeringen in de geschiedenis ( beetje saai dus maar zal wel nodig zijn) en ENG daar moeten we veel papers inleveren. Bij alle vakken die ik tot nu toe gehad heb begonnen de docenten over  plagiarism, syllabus ( uitleg over het vak en die moet je uitprinten van ieder vak) , papierwerk te laat inleveren kost per dag 10% van je cijfer, op tijd komen, proefwerk, toets, assessments mid terms en final terms en ga zo maar door. De termen vlogen me om de oren. Als je bij sommige lessen er niet bent is het jou pech want in de les geven ze tips en info over de testen. Bij Lab moet je aanwezig zijn anders zak je zowiezo. Alle powerpoint presentaties staan op je blackboard, dus op je computeraccount van Norquest. Van een klasgenoot vernam ik dat je bij Lab ( wat ik vandaag had) een scrubs ( nurse uniform) aanmoest, witte runners ( sportschoenen) en een stethescoop, bloedrukmanchet en penlite moest hebben. Dus gisteravond bij de Wallmart ( supermarkt  en V&D ineen) aangeschaft. Kleuren ( effen/ bloemen/ disney/ kerstmannen/ vlinders)  en combinaties zelf te kiezen. En ook gemerkt dat de Canadese nurses iets steviger zijn dan ik. Ik had van alles de kleinste maat???? Ziehier het resultaat.



Vandaag met de bus naar school gegaan. Een chinees meisje stapte in en deed haar ogen dicht om vervolgens al slapende de reis te voltooien. Ik stap in de bus op het eerste punt dus er is lekker plaats om te zitten. De bus rijdt richting Edmonton en daar aangekomen rijdt hij een rondje. Je stapt op hetzelfde punt uit als op. Dus niet aan de overkant van de straat zoals in Nederland. De blauwe bussen rijden in Edmonton en de witte komen uit St. Albert. In de bus hangt net boven het raam een geel koord van achter naar voren en dat is het stoptouwtje. Als je de deur open wilt doen om uit te stappen dan duw je met je hand op een gele sticker op de deur en dan gaat hij vanzelf open. Je moet het maar even weten. Gelukkig had ik 40 minuten om op te letten hoe het allemaal werkte. Het is een goede verbinding en ik kan nog wat huiswerk doen als het moet. Vanavond aan mijn huiswerk terwijl Koen zich weer nuttig maakt op het voetbalveld. Gisteren training en vanavond weer een wedstrijd. Morgen fitness training en dan paar dagen rust. Maar het kan Koen niet genoeg zijn.
 

zaterdag 5 januari 2013

uitnodiging

Vanmorgen werden we gebeld door Adriana, een Nederlandse die in 1994 is geemigreerd naar haar geliefde Kelly, een Canadese militair. Op oudejaarsavond werden wij via de telefoon geintroduceerd, want onze inmiddels Canadese vrienden blijken te beschikken over een groot netwerk, en wat is er leuker om Nederlanders aan elkaar voor te stellen.
Kelly en Adriana wilden ons heel graag ontmoeten, dus na het voetballen van Koen zijn we bij hen op bezoek gegaan. Zij blijken te wonen in een wat oudere en gezellige buurt, veel verschillende huizen in een straat met veel bomen en ruim opgezet. De ontvangst was hartelijk en al gauw zaten we aan (Nederlandse) koffie en thee met gevuld speculaas en zelfgebakken taart, enz. Adriana en San zaten lekker in het Nederlands te beppen, Adriana was zichtbaar heel blij met ons bezoek. Frenk en Kelly bleken dezelfde hobby te hebben, nl vissen, Kelly weet veel goede visstekken en gaat Frenk vliegvissen leren. Er zijn veel meren met forel in de buurt en op een paar uur rijden kom je in de gebieden met vele rivieren waar je veel soorten forel kunt vangen. Hier moet je altijd opletten want beren hebben hier dezelfde hobby.......juist vissen.
Kelly bleek ook graag te jagen en vroeg me even mee te gaan naar de garage. Hij liet me zien waar de herten, elanden en elken gevild werden. Er lagen een aantal indrukwekkende geweien van white tail deer en mule deer. Ik zei onder de indruk te zijn waarop Kelly mij indringend aankeek en vroeg of ik bij de jachtgroep wilde. Deze jachtgroep heeft een soort van prive jachtveld van ongeveer 25 vierkante kilometer (!) en hiernaast een schier oneindig jachtveld op zogenaamd Crown Land. Ik zei me vereerd te voelen en stamelde nog wat uit pure verbazing waarop Kelly me grijnzend aankeek en aanbod zo snel mogelijk mijn Possession & Acquisition Licence (PAL Licence) oftewel wapenvergunning te laten halen, hij heeft een vriend die wapeninstructeur is en dit kon dus snel geregeld worden. Ook voor Rik want die was ook van harte welkom. Rik zat met stralende ogen te luisteren. Binnenkort neemt Kelly ons mee naar zijn jachtvelden welke gelegen zijn in de mooiste natuurgebieden. We zijn heel benieuwd. San en Adriana gaan dan naar een soort van spa en winkels enzo, (we hebben blijkbaar nog geen fractie gezien van alle mogelijkheden hier).

vrijdag 4 januari 2013

Introductie dag.

Vandaag naar College geweest. Het was een introductiedag van 9 tot half 2 voor internationale cursisten. Zo'n 18vrouwelijke en 2 mannelijke  internationale cursisten waren aanwezig. Ik was de enige uit Europa. Er was een cursist uit Mexico, 4 uit zuid Korea en Japan en de overige waren uit Jamaica. En die kende elkaar ook. De Jamaicaanse cursisten deden allemaal een soort van versnelde opleiding van 8 maanden want ze hadden al een opleiding gedaan in Jamaica. ( Zij wel en ik niet??????) Maar goed, er was een heel programma. Sprekers zoals  de directrice van Norquest College, een voorzitter van de raad van Norquest College, bankiers om uit te leggen over rekeningen en creditcards, 3 studenten over hun ervaringen als internationaal student, een dame van de studentenraad (het was een goed ding om lid te worden of ook in de studentenraad te gaan) en nog een aantal. Er werd ook gesproken over ziektekostenverzekering, culture shock, off campus werk vergunningen enzovoorts.
Ook kregen we een rondleiding door de bieb op de 6de verdieping. Je mag 20 boeken per keer lenen, 3 weken houden en 2x verlengen. Maar je mag maar 4 boeken over 1 onderwerp meenemen. Er staan ongelovelijk veel computers in de bieb voor onderzoek. Sommige met scanners. Printen kost 15 dollarcent per A4 tje. Op de 1ste verdieping is de registrar voor allerlei zaken op gebied van betalen, inschrijven en een id kaart laten maken. Ook is daar tegenover een kantoor met een diversiteit aan mensen die je overal mee willen en kunnen helpen. Carriere begeleiders. Zij helpen je met je CV, coverletter en sollicitatiegesprekken oefenen. En helpen je met het vinden van een baan. Er is een dame die je kan helpen met en hoe studeren. Dus heel veel informatie. De info over de lessen zelf heb ik maar een beetje langs me heen laten gaan. Dat zie ik komende week wel.
Mijn hoofd tolde. Na afloop beneden in de kelder een slot gekocht voor mijn kluis. Een combinatieslot.  3x naar links en 2x naar rechts en nogmaals naar links. En dan ook nog de cijfers onthouden. Waar zijn de hollandse kluisjes met een chip, haha. Nadat ik het slot op een kluisje had gedaan moest ik weer terug naar de kelder om een tag te kopen. Die mag ik maandag aan het slot hangen want dan weten ze dat ik betaald heb. Als er geen tag aan je slot zit knippen ze het slot eraf. Iedere term( = semester)  moet je je tag 'verlengen'. ( niet vergeten dus).  Na het locker verhaal naar de Registrar om een id kaart te laten maken. Ook nodig om in te loggen in de pc's. Oh en ik weet nu dat ik les heb in 3 verschillende gebouwen. De verste is 2 blokken lopen.  Goed voor de conditie, haha. Maar ik kan mijn boeken thuis laten. Krijg alles op powerpoint die ik uit kan printen. Nu nog runners  ( gymschoenen )mee voor het lab want daar kom je niet binnen met je gewone schoenen. Oh ja en op campus zoals ze dat hier noemen, dus gewoon in de school is wel een Tim Hortons ( voor degene die niet weten wat dat is dat is een soort Starbucks). Dat mag natuurlijk niet ontbreken hier in Canada. Ik ben benieuwd hoe het volgende week gaat. maar eerst maar even uitrusten van vandaag.

donderdag 3 januari 2013

De container.

Vanmorgen wakker geworden met een fijn gevoel. Vandaag komt de container. De transportfirma nabij Vancouver vertelde gisteren dat de container tussen 1 en 3 uur voor de deur zou staan. Dus even afwachten.  Lorna, de vrouw van Patrick,  kwam met hun 2 kinderen ( 10 en 12 jaar) en een klasgenoot van Rik. We zaten in de woonkamer te praten toen Susanne ineens de container op de weg achter het huis voorbij zag gaan. Gauw alle man- en vrouwschappen gewaarschuwd. De chauffeur draaide de vrachtwagen achteruit de driveway op tot aan de garagedeuren. Het zegel zat er nog op en de nummers van container en zegel kwamen overeen met de container die weg reed op het Burg. Weertsplantsoen. Gelukkig maar. De deuren gingen open en we konden aan de bak. En in een wereldrecord tijd hadden we de container leeg in 35 minuten. Wat een prestatie. Wat vertrouwd om onze eigen spullen weer te zien.





 

En dan kan de auto er ook nog naast.

En dan ook nog het pakje van Pap en mam. Het had nogal wat voeten in de aarde. We kwamen met het briefje dat in de mailbox lag bij het postkantoor gedeelte in de Shoppers Drug Mart. De dame achter  de balie scande de barcode en vertelde  ons dat het pakje niet aanwezig was. We keken elkaar aan en dachten, nee he? Ze typte van alles en nog wat in, barcode, barcode nogmaals scannen, mam's achternaam, de naam Klinge alle mogelijke adressen ( en dat zijn er nogal wat) maar nee hoor het pakje was  niet daar. Uitgelegd dat het waarschijnlijk een witte doos was. (Hopende dat jullie een doos bij het postkantoor hadden gekocht, pap en Mam). De dame verdween naar achteren. Nee er was geen witte doos als pakje. Kunt u op naam zoeken???? Daar ging ze weer en na 5 minuten kwam ze naar buiten met....... een witte doos. Ze had op naam gezocht en nu was het er wel. Nog even allerlei barcodes invullen in het systeem. Want het pakje was er wel maar het systeem kende het pakje niet en dan kon ze het niet mee geven. En na een aantal pogingen had ze de juiste code en na een handtekening kregen we het pakje mee. Hehe!!!!En zie hier Pap en Mam, het  bewijs dat het pakje is aangekomen. Nogmaals bedankt!!!





woensdag 2 januari 2013

container in zicht!

Vanmorgen zijn San en ik naar de douna gegaan bij het Edmonton International Airport om onze container in te klaren. We hadden een enorme papierberg bij ons, de dounebeambte begon te stralen bij al dat papier, een half uurtje later had hij onze berg verdubbeld.......
Hierna moesten wij naar een loket 2 meter verderop, hier werd de berg weer gehalveerd en kregen we nog een document mee. Snel weer naar huis waar San de boel heeft ingescand en gestuurd naar de rederij in Vancouver. Vanmiddag kregen we het goede nieuws dat de container morgenmiddag bij "ons" huis staat en uitgeladen kan worden.

Er werd ons medegedeeld door de doune dat, ondanks we nog geen permanente status hebben, we wel een auto mogen kopen in de USA (als we dit zouden willen), auto's zijn daar veel goedkoper dan in Canada. We hebben al een auto, maar de mogelijkheid werd ons geboden om bv in Montana te gaan shoppen. Dit doen we voorlopig dus niet want we willen onze spaarcentjes zo lang mogelijk intakt laten.

Rik ging vanmiddag met een schoolmaat naar de sportschool. Hij wordt met de dag breder en hij heeft het naar zijn zin. Zeker nu we via de PS3 een programma hebben genomen waardoor je toegang hebt tot zo'n 30.000 films, tv series, Discovery en National Geographic, enz, enz. Eerste maand is gratis en dan $8,- per maand (valt dus mee).
Koen was uitgenodigd om te komen zwemmen bij Dick en Bonnie, zij wonen in een condo aan de rand van St Albert. Beneden is een zwembad en whirlpool waar ze heerlijk konden ravotten. Wij mochten mee eten en het was weer heel gezellig.

Ik werd vandaag benaderd om een cursus te doen voor Peace Officer in Calgary. Het gaat hier om een week in maart waar ik dan 5 dagen wordt geinstrueerd in de Canadese wetgeving en praktijk qua aanhouden, toepassen van geweld en geweldsmiddelen, enz. Als ik dit haal dan kan ik eventueel beedigd worden.

En we hebben vandaag post gekregen! Na ons bezoek vorige week in het plaatselijke postkantoor zijn ze hard op zoek gegaan en hebben onze post gevonden en het pakket wat Pa van Velzen had gestuurd! Dus eindelijk is het gelukt, we hadden een aantal kerstkaarten, wat Canadese post en 2 blauwe brieven uit Nederland (leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker........) Ons huisadres is dus niet ons postadres.


                                                          De Canadese brievenbussen

dinsdag 1 januari 2013

rustig aan

Even rustig aan, even genoeg van feestjes en het rennen van hot naar her. Een heerlijke wandeling gemaakt langs de buurt waar wij (tijdelijk) wonen. We kwamen langs weilanden waar 2 sneeuwscooters aan het scheuren waren, wat gaan die ontiegelijk hard.......
Het viel ons op dat er veel sporen waren in de sneeuw, en niet van die kleintjes. We hoorden gisteren op het feest dat er de nodige cougars (poema's) gespot waren in deze omgeving. Ook lopen er hier elanden en whitetail deer (herten). Uit de struiken en bomen veel vogelgezang, dit klinkt heel anders dan in Nederland en is toch wel gek om dit te horen. Ook het idee dat er misschien een poema naar je zit te kijken geeft het hele wandelen een extra dimensie. Tijdens de wandeling was het rond het vriespunt en het zonnetje scheen uitbundig. De zon schijnt hier vaak, in ieder geval meer dan in het kletsnatte Nederland. Wij hopen dat het weer bij jullie snel beter zal worden.

Thuis gekomen zijn we meteen de keuken ingedoken om de spareribs voor te bereiden en de nodige groenten. De spareribs zijn puur natuur en we bereiden ze verder zelf, we willen niet al te veel meegaan met de vette junkfoodhandel, deze is hier erg goedkoop en dat reflecteert op een groot aantal Canadezen die hun best doen om het gewicht van een volwassen Grizzlybeer te evenaren.

Morgen gaan we naar Edmonton Airport om hopelijk onze container in te klaren. We nemen een dikke stapel papieren mee welke nodig zijn om de douane gunstig te stemmen. Als alles lukt en mee zit hebben we op 3 januari de container voor de (garage) deur en hebben we weer de beschikking over onze vertrouwde spullen. We kijken vooral uit naar onze eigen matrassen, ik krijg nu regelmatig van San te horen dat als ik mijn soepele lichaam omdraai in bed zij de sensatie ervaart vergelijkbaar met een raket op Cave Canaveral, en dan doel ik uiteraard op het lancerings gedeelte. Ook onze eigen kussens zullen omhelst worden (ik treed verder niet in details).

4 januari heeft San een soort van kennismakingsdag op het Norquest College, we zijn heel benieuwd in wat voor klas ze komt. Hopelijk zijn er een aantal van die niet ontzettend jonkies bij. Het is hier overigens heel normaal dat je op latere leeftijd een carriere switch maakt en dus weer in de schoolbanken beland.

Hopelijk hoor ik de komende weken positief nieuws op mijn tsunami aan sollicitaties. Een aantal inmiddels goede bekenden zijn druk bezig visjes voor me uit te gooien en ze proberen hun netwerk voor mij te activeren. We keep our fingers crossed!