De eerste sneeuw...........

We kwamen uit bed en jawel de eerste sneeuw is gevallen. Niet veel maar genoeg om te blijven liggen op het gras en de daken. Het is -2 en bladstil, alsof de natuur haar adem inhoudt voor hetgeen de winter in petto heeft.

San en ik zijn net even naar de pas geopende Costco geweest in St Albert gegaan, het is de grootste van west Canada. Inderdaad gigantisch groot en gigantisch druk, je bent meteen in de kerstsfeer hier, je gelooft je ogen niet, wat een assortiment. Ik heb zowaar een broek voor mezelf gekocht, een lekkere warme winterbroek/jachtbroek voor omgerekend 16 Euro........
Nog wat prijzen; San heeft 2 sport/stretchbroeken voor 13 Euro (nee niet per stuk maar voor 2) gekocht, benzine is momenteel 74 Eurocent de liter en een kilo Goudse kaas Euro 10.40.
Levensmiddelen zijn over het algemeen duurder dan in Nederland, door slim in te kopen kunnen we bv op ons vlees flink besparen.

Ik ga morgen mijn derde week in van de staff training, verbijstering, verbazing en spierpijn zijn de beste manier om deze happening te omschrijven. Marcheren, zware fysieke trainingen, als je bv je laarzen niet hebt gepoetst, je niet goed hebt geschoren, niet marcheert op de gangen, de sergeants niet correct begroet, enz, enz dan moet je straf push ups doen pfffffffffffffffff
Verder pittige examens op het gebied van rechts en wetskennis dus echt veel rust heb ik niet. Als nuchtere Hollander denk ik regelmatig, waarom zo'n krankzinnig programma?! Na 8 weken kruipt iedereen weer achter zijn computer, lepelt hamburgers en cola naar binnen en kweekt zwaarlijvigheid tot zijn/haar pensioen. Want na deze training krijgt niemand meer bijscholing o.i.d. tot je er mee stopt. Ik hou dus het grote plaatje in gedachten en doe braaf alle shit van deze drill serganten. Ik ben druk aan het netwerken en weet dat er voor mij meer kansen komen en zal nadat San is begonnen met werken mijn horizon verbreden en voor een baan kiezen die meer bij mijn ervaring past. Godzijdank is er hier ongelooflijk veel werk en zijn mijn ideeen geen fata morgana's.

Maaltijd in Namao

We waren door Ross uitgenodigd voor een soort van sponsormaaltijd in een school in Namao (5 inwoners). Deze school dankt zijn bestaan dus duidelijk niet aan voornoemde 5 inwoners maar aan de omringende dorpen en de buitenwijken van Edmonton. Deze school werd al opgericht rond 1895 en is in de loop der tijd uitgebreid van een 2 klassen school naar een gemiddelde school in Canada.
Zo'n 500 mensen hadden geld gedoneerd en we kregen een maaltijd bestaande uit kalkoen (alweer) en salade, stuffing (apart maar lekker), groente en een dessert van diverse soorten pies (taart). De maaltijd werd geserveerd in de sporthal en je ging zitten aan lange tafels waar er nog plaats was. Je zit dus met wildvreemden aan een tafel wat het deels ongemakkelijk en aan de andere kant interessant maakt. Rik en Koen zaten zoals altijd gebroederlijk naast elkaar tegenover ons en Ross. Een grote schotel kalkoen werd op tafel gezet en Rik schepte enthousiast zijn bord vol, hierbij de nodige scheppen groente en salade en deze imponerende hoeveelheid werd door Rik in 5 minuten naar binnen gewerkt. Vriendelijk verzocht Rik aan de mijnheer die naast hem zat of hij nogmaals de schotel met kalkoen mocht, de man knikte met gefronst gezicht en gaf Rik de schotel. Rik schepte met lange halen de schotel leeg en vulde de openingen op zijn bord met hetgeen ruimschoots op de tafel aanwezig was. Opnieuw was zijn bord snel leeg en vroeg Rik (na ons om toestemming te hebben gevraagd) om een nieuwe schotel kalkoen, Ross bekeek dit geamuseerd en was vol lof over Rikzijn (vr)eetlust. De heer tegenover ons en die naast Rik zat zat nog steeds te fronsen, San en ik fluisterden "hij zal zich toch niet ergeren aan Rik?" Hierop keek de man ons aan en zei "komen jullie uit Nederland?" We schrokken ons rot, hij zal toch niet alles gehoord hebben? Vriendelijk antwoordden we dat we inderdaad uit Nederland kwamen en vertelden in het kort ons emigratieverhaal. De man (Tom) vertelde zijn levensverhaal, hij emigreerde alleen naar Canada toen hij 18 jaar oud was. Hij wilde graag boer worden, zijn vader was zijn hele leven boerenknecht en hij wilde het anders doen dan zijn vader. Hij probeerde het nog ten tijde van de ruilverkaveling maar dat mislukte. Nu heeft hij een eigen boerenbedrijf van zo'n 2000 hectare. Na de maaltijd nodigde hij ons uit om, als de oogst binnen was, naar de boerderij te komen voor een rondleiding. En nee, hij had dus niet alles gehoord en ja je moet hier gewoon goed op je woorden letten. Er zitten hier meer Nederlanders dan je denkt, vooral in het boerenbedrijf. Overigens heeft Rik zijn bord nog voor een derde keer volgeschept en heeft grote indruk gemaakt bij het serverend personeel.
Ross gaf ons na de maaltijd nog een rondleiding door de school, overal hingen foto's van lang geleden. Veel familie van Ross heeft hier op school gezeten en dat was te zien bij de onderschriften van alle klassefoto's. Al met al weer een hele leuke en interessante typisch Noord Amerikaanse gelegenheid. Beleefd en hoffelijkheid zijn hier hele belangrijke normen en waarden, je waant je hier in de jaren 50, geen agressie, geen geduw en getrek maar alles in een trager tempo. We werden door Ross nog aan de tandarts, vrienden, enz voorgesteld en we zijn ervan overtuigd dat dit soort gelegenheden bij uitstek geschikt zijn voor het ontmoeten van nieuwe mensen. En we hebben er al zoveel mogen ontmoeten.

Rik en Koen

Na 6 weken school hebben we de tussen rapporten gezien van Rik en Koen. Wat we zo vurig hebben gehoopt begint waarheid te worden. Rik doet zijn huiswerk consequent en dit werpt zijn vruchten af, het ene mooie cijfer na het andere. Geen onvoldoendes en het meest belangrijke, hij vindt school weer leuk en krijgt steeds meer zelfvertrouwen dat hij de Highschool op academisch niveau (en in het Engels!) aan kan.Onlangs vertelde Rik me dat er een aantal leraren waren die niet echt rekening met hem hielden als student met het Engels als een tweede taal. De volgende dag zat ik in gesprek met de vice principal en vertelde haar wat ik van Rik had vernomen. Ze schrok en zei na enig nadenken "dit komt vooral door hoe volwassen Rik zich presenteert en hoe ongelooflijk goed hij het Engels beheerst, desalniettemin zal ik de betreffende leraren benaderen en mededelen dat Rik geen Canadees is maar pas sinds kort in Canada woont". Ik blijf er dus op hameren en houdt dan ook een vinger aan de pols voor een zo optimaal mogelijk begeleidings traject voor onze jongens.
Koen heeft een metaformose ondergaan, vanaf dag 1 van het nieuwe schooljaar vindt hij het leuk in de klas. De avond voor school staan zijn tassen keurig netjes ingepakt en komt hij meestal zonder gezucht en gesteun uit bed. Als hij uit school komt is het eerste wat Koen doet, huiswerk maken......
En de resultaten zijn er ook naar, ook hele mooie cijfers en geen enkele onvoldoende.
Qua socialiseren, sporten en aanpassen mogen we niet klagen, integendeel we zijn zo blij, opgelucht en ongelooflijk trots op onze mannen.