donderdag 31 maart 2016


Het is alweer een tijd geleden dat we op ons blog geschreven hebben. Het gewone leven ging zijn gang en dan willen we niet alleen maar schrijven over het weer en dergelijke. Wel, nu is er weer een hoop turbulentie in ons leven en we willen ook schrijven over dingen die niet even soepel verlopen.

Ik ga niet uitleggen hoe een immigratie proces verloopt want dat is saai en jullie zullen snel de draad kwijt zijn want het is best ingewikkeld. Susanne is inmiddels bijna een expert in de meeste regels alhoewel het nog steeds moeilijk blijft. We hebben inmiddels 15 vergunningen ( voor 4 personen)aangevraagd om hier in dit mooie land te mogen verblijven. En iedere vergunning kost uiteraard aardig wat. We gaan niet uitleggen waarom Susanne alleen al 1 studie- en 3 werkvergunningen heeft. Is te ingewikkeld, maar nodig om hier te mogen studeren en werken. De oude vergunningen zijn maar 3 jaar geldig en dus tot 6 januari 2016. Susanne als hoofd aanvrager heeft een post grad work permit tot juni 2017 en daaraan gekoppeld zouden de vergunningen voor de mannen moeten zijn. Alleen de vergunningen voor de mannen moeten wel verlengd worden. Geen probleem zou je zeggen. Voor Koen die van junior High school naar Highschool is gegaan afgelopen jaar geen probleem. Dat was een eitje. En inmiddels allemaal geregeld. Met Frenk zijn werkvergunning hebben we wat meer moeite, zacht uitgedrukt. Zijn werkvergunning is geweigerd vanwege het feit dat ze niet voldoende bewijs hebben ontvangen ( waar dus ook niet om gevraagd werd in de aanvraag , dus hoe moesten wij dat nou weten) over het feit dat ik, Susanne, verpleegkundige ben en mijn beroep op de nationale beroepen lijst staat voor emigratie. Na weigering meteen restoratie aanvraag gedaan, verwerktijd 20 weken/ 4,5 maanden. Op zich niet zo erg maar het als het geweigerd word dan moet je onmidddelijk stoppen met werken, geen ziektekosten verzekering meer, geen pensioen opbouw etc. Gelukkig is Frenk zijn werkgever bereid hem 90 dagen te geven om alles op te lossen. Lukt dat niet niet dan is hij zijn welverdiende baan kwijt en werkeloos. Met die 20 weken verwerkingstijd komt dit alles niet goed. Dus emigratie advocaat ingeschakeld. 3 opties, 1 case review , kan alleen gedaan worden door een advocaat, niet door ons. Duurt 1-1,5 maand en is veilige optie. Optie 2 naar NL vliegen( land verlaten en kan niet meer terug komen zonder werkvergunning)  baan vinden en dan werkvergunning aanvragen via Wenen, daar is de Canadese ambasssade die alle vergunningen vanuit Europa regelt, aanvraag duurt 3-4 weken. Dus Frenk zou dan minimaal 1,5  maand weg zijn. Optie 3 naar de grens met Montana,  de States, 6,5 uur rijden van hier, land verlaten en aan de grens nieuwe werkvergunning aanvragen, Als je een goede medewerker treft is het zo geregeld maar groot risico  als de mederwerker aan de grens niet mee wil werken en/of niet snapt wat er aan de hand is dan wordt je geweigerd om Canada weer in te gaan en dat gaat in je dossier en moet Frenk alsnog 2 uur rijden naar een vliegveld om vandaar het hele NL proces te doen. Dus hebben we , toch wel met enige zenuwen gewacht op nieuws. Vandaag te horen gekregen dat ze geen case review gaan doen vanwege het feit dat we de eerste keer alle bewijs hadden in moeten sturen ( waarvan we dus niet op de hoogte waren dat we dat moesten doen). Dus nu weer met advocaat proberen te praten , die erg druk is, om de grens optie te bespreken. Nou daar gingen we dan op 4 maart. Op naar Carway Border crossing. Komen we daar aan na 5,5 uur rijden, zegt de desbetreffende officer, we doen hier geen vergunningen, WAT???? dus 575 km voor niks??? Waarop Susanne, alle papieren tevoorschijn trok die we hadden en waarvan op 2 fronten ( Susanne een post grad workpermit, en Susanne is een nominee voor de provincie Alberta), waarop de officer zei dat hij er dan wel even naar zou kijken en wij in de wachtkamer moesten gaan zitten. Na een half uur, in spanning, werden we weer naar de balie geroepen en werd ons verteld door de US douane te gaan en terug te komen en dan zouden ze kijken of ze iets konden doen voor ons. Wij wisten als Frenk het land zou verlaten konden ze hem weigeren en hadden we naar een vliegveld 4 uur rijden verderop in de US gemoeten en had Frenk het vliegtuig naar NL moeten pakken om vandaaruit het hele Wenen verhaal te doen. En Susanne 10 uur terug moeten rijden naar huis. We dachten beide, niks zeggen en gewoon doen wat de officer zegt. Bij US douane moesten we de auto parkeren en binnen komen, Daar kregen we een papier waarop stond dat ons de toegang tot de States geweigerd werd. Wat??? Nou ja maar niks zeggen en doen wat de US officer zegt dat we terug moeten naar de Canades douane. Daar aangekomen bij het loket moeten verklaren geen drugs, wapens en niet meer dan $10.000 bij ons te hebben. Weer naar binnen in kantoor komen en wachten in de wachtkamer. Na 45 minuten gestresst en vol spanning biddend dat we niet voor niks gekomen waren, werden the Dutch folkes naar binnen geroepen en kreeg Frenk zijn werkvergunning overhandigd. Pffff. Na nogmaals $255 betaald te hebben liepen we behoorlijk emotioneel terug naar de auto, Pfff we hebben het geflikt.  En Frenk werkt weer.


Rik werd al anders. Rik deed een EMR ( Emergency Medical Responder, is 1ste ( van de 3 ) opleiding voor ambulance broeder). En is geslaagd!!! Hij deed opleiding op een prive school hier in St Albert, omdat de college in Edmonton die ook de opleiding doet geen internationale studenten aanneemt. Je zou zeggen geen probleem toch. Alleen om zijn studie vergunning te verlengen moet rik op een school zitten met een DLInummer( Designated Learning Instute number) en dat heeft de prive school niet. Wel de college maar die accepteren hem niet. Dus na een gesprek met de imigratie dienst werd duidelijk dat Rik geen study permit kan aanvragen maar een visitor permit moet aanvragen. Met deze visitor vergunning  mag hij niet studeren of werken met die vergunning. Aangezien hij een status/vergunning nodig heeft om in Canada te blijven, die vergunning aangevraagd. Ook is er een ander programma voor 18+ om je naam in te sturen en als je mazzel hebt wordt je naam uit gekozen en krijg je een uitnodiging om een werk vergunning aan te vragen. Zo gezegd zo gedaan en jawel rik kreeg een uitnodging. Dus met veel stress over een bewijs van goed gedrag die binnen 10 dagen uit nederland moest komen ( wat dus niet lukte door een fout van de bank) uiteindelijk met creatieve oplossingen ( te veel om uit te leggen hier) is het gelukt om op tijd in te sturen. Een week later verzoek voor een medische keuring. Moet binnen 30 dagen.  Bloed, urine, long foto en een fysieke medische keuring ( vandaag gestart en duurt een week want je moet naar een speciale keurings arts van de immigratie dienst). Dus dat proces verloopt goed. En jawel, hij heeft goedkeuring voor een werk/vakantie vergunning. Enige is Rik moest bij binnenkomst in Canada de vergunning geldig maken, ofwel hij moet even het land uit en dan de vergunning geldig maken.Dus San en Rik op weg naar de grens. 2de keer in 3 weken. 575 km. Zo gezegd zo gedaan en aangezien Rik een rijbewijs heeft konden we om de beurt rijden. 2 stops, 1 bij Timmy Hortons voor een koffie en wat lekkers en 1x om te tanken. Aangekomen bij de grens, langs US douane, "Wat komt u doen, wij komen een canadese werkvergunning geldig make"n, parkeer de auto maar en kom binnen". Voor San al bijna gesneden koek. Daar keurig wachten op een bankje en een papier mee gekregen voor de Canadese Douane. Terug naar de Canadese douane en aan het loket hetzelfde verhaal , parkeer de auto en kom maar binnen in kantoor. De vraag van de officer of Rik een ziektekosten verzekering heeft kwam van mij, San, een volmondig Ja. Ja, zei de officer ik bedoel niet die verzekering maar een reis verzekering. Uhhh nee waarom, wij wonen toch in Alberta, Canada en Rik gaat toch bij ons in St Albert werken en reist dus niet. Nou nee zei de officer want dit is een vakantie/werk vergunning en dan kom je uit het buitenland en dus heb je een reis verzzekering nodig. En in de verzekering moet repatriation zitten. ( Verplicht in de verzekering dat in geval van overlijden het lichaam terug gestuurd wordt naar NL). Oh.... Maar officer, ik heb hier geen bereik met mijn telefoon dus zijn we nou voor niks van zover gekomen???? Nou mevrouw, als u terug rijd en na de eerste heuvel heeft u bereik en anders  Cardston, het eerste plaatsje wat u tegenkomt 15 min rijden, heeft gratis wifi bij de bieb. Maar zonder de resiverzekering kan ik uw zoon geen vergunning geven. Dus Rik en ik na de eerste heuvel op een gravel road geparkeerd en met de AMA ( Canadese ANWB) gebeld. $700 voor 6 maanden, WAT???? Nou doe toch maar want we zijn nu al zover. Alleen de credit card liet niet toe dat ik een heel jaar betaalde. Terug naar douane. Officer verteld ons, de verzekering is maar voor 6 maanden en dat moet voor een jaar zijn. Maar als u me morgen voor 12 uur de andere 6 maanden faxed dan maak ik er nu een jaar van. Dat was weer een zorg minder. Heheh na 2,5 uur de werkvergunning in handen. Pffff. Helaas te vroeg gejuicht. Wij rijden weg, Ik kijk nog eens op de vergunning staat erop dat Rik niet in de gezondheidszorg mag werken. WAT??? Daarom had hij juist de medische keuring gedaan. Wij terug. Officer gaf toe dat dat niet goed was gegaan. Pfff. Duurt een paar minuutjes om een nieuwe te printen. Na  een half uur bleken er problemen met de computer. Dus de vergunning werd per koerier meteen opgestuurd als hij klaar was. Wij weer weg. Na 1 km, Rik waar is je paspoort? Die wilde de officer hebben bij het opnieuw printen. Oh nee, wij weer terug. ( Inmiddels vaste gast). Paspoort terug gekregen. En terug naar huis. De laatste 200 km in nood weer. Sneeuw, glad en 7 ongelukken onderweg waarbij de weg gedeeltelijk afgezet was. Maar veilig thuis gekomen. De volgende dag naar de AMA voor de andere 6 maanden. Zegt de dame achter de balie, Mevrouw u heeft de verkeerde verzekering gekregen. WAT???? Na 2 uur uitzoeken en gelukkig een goedkopere verzekering gekregen te hebben ( $88,55 ipv $1400, vraag niet hoe maar het kon dus kennelijk ). Alles op tijd naar de border officer gestuurd, pfff , geregeld. Daarna naar Service Canada Place voor een SIN ( Social Insurance Number, is Canadees Burger service nummer). Na 30 minuten wachten klom er een klant over de balie bij een dame dus het alarm werd ingedrukt en de beveiliging kwam binnen ( gewandelt), en de klant moest zijn tas leeghalen en mocht weer gaan. Na uiteindelijk 1 uur heeft ook Rik zijn SIN en kan nu beginnen met solliciteren. 


vrijdag 4 september 2015

Langzaam maar zeker.

De temperatuur heeft een gevoelige sprong naar beneden gemaakt, vooral in de ochtend is het al aardig koud.

Vorige week waren Theo en Nelly op bezoek, het was heel gezellig. We hadden elkaar al 2 jaar niet gezien dus we hadden genoeg gesprekstof. Lekker gegeten en veel gelachen. Ook nog een vuur gestookt in de avond waarbij we vooral veel te bespreken hadden.

San verbaasd zich over de hoeveelheid vrije dagen die ze nu heeft, langzaam maar zeker begint ze zich te ontspannen na een wel heel heftige bijna 3 jaren. Er komt tijd en energie om het huis op orde te krijgen en vooral ook tijd aan jezelf te kunnen besteden.

Vandaag heb ik mijn ontslagbrief ingediend, mijn managers waren gelukkig heel positief en feliciteerden me met mijn nieuwe baan. De mededeling van, "als je het om een of andere reden niet leuk zou vinden dan nemen we je meteen weer terug", deed me erg goed.
Samen met San nog even naar personeelszaken van mijn nieuwe werkgever, er waren wat vragen over mijn work permit maar deze hebben we naar tevredenheid kunnen beantwoorden. Ik ga definitief op 21 september beginnen en heb daar uiteraard veel zin in.

Onze Beer weegt inmiddels 24 kg en krijgt last van puberale trekjes welke grotendeels verholpen zullen worden bij de dierenarts. Beer zal over een paar weken gecastreerd worden........

Rik heeft inmiddels 2 studie avonden achter de rug en is heel enthousiast over zijn opleiding. Hij studeert met veel overgave en is gemotiveerd.

Koen heeft zijn eerste week Highschool gehad en ook hij is heel gemotiveerd, kortom wij als ouders zijn blij maar houden ook een vinger aan de pols.

zaterdag 15 augustus 2015

Paramedic opleiding

Er stond een huis in lichterlaaie verderop in de buurt, best wel dichtbij eigenlijk..... Gezien de rookontwikkeling en vlammen vrezen we dat dat huis onbewoonbaar geworden is.

De vijfde (!) hittegolf is voorbij, temperaturen van boven de 30 graden met een ongewoon hoge luchtvochtigheid. 20% van de oogst is inmiddels verloren, gezien de weersvoorspelling mag er gevreesd worden voor nog meer slecht nieuws voor de boeren. Naast de slechte oogst ook nog eens een zeer ongewoon hoog aantal bosbranden welke onderschrijven dat deze zomer vooral veel te warm en te droog is.

Gelukkig hebben we ook goed nieuws, Rik is aangenomen voor de opleiding van Paramedic. Hij zal zijn opleiding volgen aan de school in St Albert, dus maar 10 minuutjes rijden. Na school lekker naar huis in plaats van ergens op kamers moeten wonen, ook voor ons een geruststellende gedachte.
1 September gaat hij beginnen met een cursus van 8 weken met daarin de basis voor zijn vervolgopleiding, hierna een examen en dan mag Rik door naar het echte studiewerk. Hij heeft er heel veel zin in, San en ik hoorden bij het inschrijven van Rik wat hij gaat verdienen in zijn eerste jaar en konden onze oren niet geloven......

Koen liet ons de afgelopen week schrikken, op weg naar de tennisbaan botste hij met zijn fiets op een andere fietster. Ik stond op het punt om naar mijn werk te gaan toen hij me belde, "pap ik heb net een ongeluk gehad". Ik schrok me te pletter en stuurde Rik naar zijn broer, hierna San gebeld die ook een halve hartverzakking kreeg. Een half uur later zaten we in het ziekenhuis, we vreesden dat Koen zijn arm had gebroken. Gelukkig viel de schade mee en heeft Koen gisteren alweer getennist. Hij moest en zou weer tennissen, hij was gevraagd om kinderen tennisles te geven voor een vorstelijke vergoeding en dat kun je natuurlijk niet laten lopen.

Onze viervoeter Beer heeft het een beetje zwaar, hij is volop aan het wisselen. Vandaag raakte hij 3 tanden kwijt, hij weet af en toe van ellende niet waar hij het zoeken moet de lieverd.

Vandaag is het heerlijk koel en is de warmte eindelijk uit het huis. Straks dineren bij de familie Callens en morgen op de koffie bij de familie Koenders. Sinds 6 weken zijn we samen een weekend vrij en daar moeten we dan natuurlijk optimaal van profiteren.



donderdag 16 juli 2015

Regen.......

Eindelijk, het regent! Morgen wordt er nog veel meer neerslag verwacht waar vooral de bosbrand bestrijders en boeren ongelooflijk blij mee zullen zijn.
Ook wij uiteraard want onze tuin had ook wel een slokje nodig. Met de regen normale temperaturen waarbij je ook nog lekker kunt slapen, dat was de laatste tijd best wel eens moeilijk.

Voor de ingewijden; ik voel me weer goed en ben alweer 2 dagen aan het werk.

Bij Koen begint de spanning op te lopen, volgende week zijn eerste tennistoernooi! Elke dag staat hij op de tennisbaan en traint dat het een lieve lust is. Zijn service en ander slagen repertoire breidt zich behoorlijk uit en sinds kort mag Koen ook bij de volwassenen meetrainen. Voor aanvang van de eerste training werd er een beetje vreemd tegen deze toch wel fors uit de kluiten gewassen junior aangekeken. Inmiddels is dit gevoel omgeslagen naar respect want Koen mept ze met veel plezier van de baan af.

Rik geniet met zijn vele vrienden van de vakantie/vrijheid en zit nu in de fase van zijn leven dat hij op zoek is naar zijn identiteit en met enige vrees naar de toekomst (studie) wordt gekeken. Wij steunen hem waar we kunnen en zijn ervan overtuigd dat het helemaal goed gaat komen.
Vanmiddag vertelde Rik me dat hij het plan heeft opgevat om met een maat naar Jasper te gaan om te gaan kamperen. Ik zei dat ik het een heel leuk plan vond maar aan de andere kant dacht ik, mijn God wat gaat de tijd toch snel en vind ik het moeilijk om langzaam maar zeker mijn oudste lieverd losser te laten.

Voor diegene die het zat zijn om naar mijn eenrichtingsverkeergeleuter te luisteren/kijken nodig ik uit om dan ook is wat van hun kant te laten horen......

Emailadres;  fsklinge@hotmail.com

Succes!

donderdag 9 juli 2015

Bosbranden

En weer een hittegolf, de derde inmiddels met temperaturen boven de 30 graden. In British Columia en onze andere buurprovincie woedden vele bosbranden en deze situatie verslechtert met de dag.
De wildfire fighters denken dat de branden die, zelfs als ze onder controle zijn, zullen blijven branden tot de sneeuw gaat vallen....... Enorme oppervlakten staan in brand, 10 keer meer dan normaal.
Brandweerlieden vanuit Amerika en zelfs Mexico worden ingevlogen en ook het leger wordt inmiddels ingezet.

San en ik puffen op het werk, weinig tot geen airco gecombineerd met veel op je benen staan resulteerd in oververmoeidheid want met deze hitte slapen we ook slecht. Onze kleine Beer ligt nu languit met zijn tong uit de bek. Normaal dartelt hij om je heen maar zelfs het kwispelen is hem nu teveel.
De voorspellingen zijn niet best, bloedheet..........



maandag 6 juli 2015

Het "gewone" leven........

Gisteren zijn Marjolein en Frank weer teruggegaan naar Nederland, ze hebben het hier naar hun zin gehad. Jaap en Fransje zijn alweer bijna 3 weken thuis, de tijd vliegt. Vooral de eerste weken waren razend druk, San had een strak schema gemaakt en we hebben van alles en nog wat gedaan, gezien, enz. Mar en Frank zijn nog een dag of 10 naar o.a. Vancouver en Vancouver Island geweest en hebben de laatste week gebruikt om een beetje bij te tanken. 5 weken was het gezellig druk in huis en nu is het "gewone" leven weer begonnen.

Het is hier regelmatig ongewoon warm, zeg maar gerust bloedheet en de kenmerkende onweersbuien blijven veelal uit. Door de droogte en de hitte zijn er veel meer bosbranden dan normaal, vooral in de buurprovincie Saskatchewan is het raak.
Rik en Koen genieten van hun vakantie, vooral uitslapen is een van hun favorieten. Iedereen om ons heen gaat of is op vakantie, dat zit er voor ons helaas weer niet in. San is pas net begonnen met het opbouwen van vakantiedagen, en uiteraard hebben we een paar dagen opgenomen voor het familiebezoek. Dat betekent dat de koek voor ons op is, helaas, volgend jaar gaan we plannen om er ook is echt op uit te gaan. Dat mag ook wel na zoveel jaren........

San gaat goed op haar werk, het niet meer moeten leren werkt voor haar bevrijdend, desalniettemin heeft ze nog steeds moeite om het te bevatten.
We zitten nu te wachten op geboorte-en trouw certificaten, bewijzen van goed gedrag (ik ben de tel kwijt geraakt maar in mijn persoonlijke geval heb ik al zo'n 5 Criminal Record checks ondergaan en is dit toch wel zeker het vierde bewijs van goed gedrag wat vanuit Nederland moet worden opgestuurd!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) Dit weer voor de aanvraag van de permanente status. Dit "geintje" gaat ons tussen de 3 en 4 duizend dollar kosten want we moeten bv ook weer met zijn vieren medisch gekeurd worden.
Minder prettig zal ik maar zeggen........

Wij wensen iedereen een hele fijne vakantietijd toe.

dinsdag 9 juni 2015

Nominatie

We gingen samen Bear uitlaten en besloten verderop in de straat de brievenbus te legen. Er zat een grote bruine envelope bij waarin de nominatie zat van de Government of Alberta!
Hier heeft San 2.5 jaar voor geknokt en nu eindelijk heeft ze hem in haar handen. Nu nog een aantal formulieren invullen en dan gaat alles naar de immigratiedienst van Canada.

Ik heb vandaag een soort van scriptie ingeleverd en zal na goedkeuring gepromoveerd worden, leuk en practisch want er zit ook een loonsverhoging aan vast.

Bear groeit als kool (1 kilo erbij elke week) en we stappen over naar een krachtiger puppyvoer.
Gisteren een barbecue met Ellen en Pascal en Adriana (Kelly zit in Ottawa voor zijn werk).
We hebben het druk met van alles en nog wat, de afgelopen zondag naar de rodeo van Stony Plain geweest en hebben we weer lekker die typisch Canadese cultuur gesnoven.

Rik is zich aan het voorbereiden voor zijn laatste examenweek, we hebben er vertrouwen in.
Koen heeft zich weer op het tennis gestort dus we mogen niet klagen.