dinsdag 25 maart 2014

Olifanten.

Op veler verzoek...........


Verdomme (neem me niet kwalijk) maar wat ben ik moe, maar ik mag en kan niet moe zijn want we moeten door. Moe van het vele werken, moe van mijn rug recht houden, moe van het niet laten merken dat je uitgewoond bent, moe van samen werken/leren en de boel op de rails houden.
Moe van de spanning die een emigratie met zich meebrengt, je kent misschien wel dat gevoel dat er een kudde olifanten op je schouders zit en niet van plan zijn om binnenkort om op te zouten. San heeft een avonddienst van clinicals, ook zij heeft het end in de bek en dat is voor onze dieselpusher best wel ongebruikelijk. Onze jongens hebben een aantal moeilijke weken gehad en als ouders doe je er dan alles aan om ze weer gelukkig te krijgen, dit gaat niet vanzelf en juist, daar moeten we wel wat voor doen.
Ik heb gewoon even geen zin om leuke annekdotes te schrijven en te proberen om de thuisblijvers en andere geinteresseerden in dit blog de hopelijk zoveelste glimlach op het gezicht te toveren. Dit is om een impressie te geven dat wij bezig zijn om een wereldprestatie neer te zetten die niet zonder slag of stoot gaat.
Wat me nou wel weer een enorme stoot energie en geluk geeft is als Rik me een knuffel geeft als ik hem naar het bottle depot laat rijden en het statiegeld met zijn broer laat delen. Of als ik lekker heb gekookt en mijn jongens me complimenteren met een glimlach en de eetlust van een Grizzly beer. Wij proberen te genieten van de kleine dingen want voor de grote hebben we geen geld.

Eergisteren waren we op bezoek bij Arno en May, we mogen bij Arno als gezin in zijn huisarts praktijk. Ze zijn zo aardig en behulpzaam, ongelooflijk. Tijdens ons bezoek vertelden we dat we het plan hebben om een dagje naar Banff te gaan eind april. May riep meteen maar dat is veel te kort, het is al 4 uur rijden om er te komen! San vertelde dat ze het leuk vindt om auto te rijden en dat het allemaal wel goed komt. Toen we thuis kwamen en na verloop van tijd onze email checkten zagen we tot onze grote verbazing dat Arno en May ons mededeelden dat we vooral 2 dagen naar Banff moesten gaan en dat ze voor ons een chalet hadden gehuurd en betaald. Als laatste zin stond er dat we hopelijk na deze 2 dagen in de Rocky Mountains een paar olifanten zijn kwijt geraakt. Hier word je stil van en we voelen ons opeens een stuk minder moe.

maandag 24 maart 2014

Broeikaseffect......

Over het weer praten blijft een interessant onderwerp en daarom weer even een update over het plaatselijke Alberta weerbericht. Plaatselijk dekt het niet helemaal daar Alberta ruim 30 keer groter is dan Nederland......
Momenteel (09.00) is het -13 graden en dit soort temeraturen hebben we alweer een week en er is alweer een laagje sneeuw gevallen. Begin april verwacht men dat we naar de +8 gaan........
Hier in Noord Amerika wordt inmiddels schamper gelachen om de doemdenk theorieen van Al Gore, tsja als je ziet hoe de winter hier maar dan ook vooral in Oost Canada en de Verenigde Staten heeft huisgehouden dan zou je eerder mogen veronderstellen dat er een nieuwe ijstijd aan zit te komen.

Volgens de lokale imkers is het wonder boven wonder een goede winter geweest voor de bijen, geen extreme sneeuwval heeft ervoor gezorgd dat de bijen volken in een goede conditie zijn en in tegenstelling tot de vorige winter bijna geen verliezen hebben geleden. Goed nieuws dus, ook hier is men zich er terdege van bewust dat er voorzichtig moet worden omgesprongen met bestrijdingsmiddelen en dat het een beter plan is om natuurlijke vijanden in te zetten voor de nodige kwelgeesten der gewassen.

Ook het economische nieuws is goed, de regering van Alberta heeft de begroting over 2014 vrijgegeven en alle seinen staan op groen. Law Enforcement, waar ik onder val, heeft er de nodige dollars bijgekregen en Healt Care, waar San bij gaat komen, mag op dezelfde zeer ruime voet verder gaan. De vooruitzichten zijn uitstekend te noemen en dat vinden wij uiteraard zeer prettig.

Vanmorgen moest ik tanken en stond fluitend mijn tank vol te gooien (omgerekend 0.76 Eurocent per liter). Naast mij stond een oudere man heftig te schudden met zijn hoofd, hij stond zijn Truck vol te tanken. Ik knikte eens vriendelijk naar hem wat voor deze heer het sein was om zijn met vele fuck woorden doorspekte zinnen aangevuld met de nodige consumptiespetters in mijn richting te spuien. Het was toch een grote schande en het eind was nog lang niet in zicht volgens voornoemd heerschap dat wij schofterig werden uitgeknepen door de Government. Na deze tirade vertelde ik de arme man dat waar ik vandaan kom je $ 2.70 moet betalen voor 1 liter en ook nog eens wegenbelasting. Verbijsterd staarde hij me aan en kon tenauwernood voorkomen dat zijn ruim bemeten kunstgebit het gevecht met de zwaartekracht zou winnen.









woensdag 19 maart 2014

dooi.

De meeste sneeuw is inmiddels gesmolten bij veel zon en aangename temperaturen. Komende week weer kouder met -15 in de nachten en vorst overdag. Hierna hopelijk de lente, alhoewel je niet gek hoeft op te kijken als we nog een pak sneeuw en vorst hebben tot eind april.
De eerste kamikaze fietsers zijn alweer gespot op de highways, ingepakt als poolreizigers en slingerend over de vluchtstrook. Ik schud meewarig mijn hoofd, ga in godsnaam binnen de bebouwde kom fietsen, zeker gezien de fiets en stuur kwaliteiten van deze malloten.

Laatst nog een komisch voorval, op een van de toegangswegen naar onze straat, welke gelegen is tussen 2 heuvels, staat in het dal regelmatig water op de weg (ivm de smeltende sneeuw). Langs deze weg zijn vele wandelpaden, vlak langs de weg of door de velden en bosjes. Op een mooie zonovergoten dag bij +10 graden reed ik aldaar en zag in de verte dat er toch een behoorlijke hoeveelheid water op de weg lag. Mijn voorgangers die er doorheen reden veroorzaakten namelijk een grote golf water die uiteraard ook naast de weg terecht kwam. Voor me reed een grote vrachtwagen die mij gedeeltelijk het zicht belemmerde, vlakbij de waterspot zie ik opeens een mannelijke hondenuitlater van middelbare leeftijd met gebalde vuist langs de weg staan (op een voetpad). Ik zag zijn van woede verwrongen gelaat wat lichtelijk paars was aangelopen en bemerkte tevens dat de kleding van deze persoon me deed denken aan iemand die vlak hiervoor een duik in een modderige rivier had genomen, de poedelachtige hond die naast de man stond te rillen en vermoedelijk van origine wit was maakte een al even bedroevende en vooral zeiknatte indruk. Ik kon er niets aan doen maar dit tafereel veroorzaakte een glimlach op mijn gezicht van oor tot oor en het werd nog beter, de vrachtwagen voor mij kon de enorme plas niet ontwijken en veroorzaakte een reuzengolf die de surfers in Hawai in extase zou hebben gebracht. Bij het passeren van dit tafereel had ik moeite om mijn stuur vast te houden, nogmaals ik kon er echt niets aan doen maar dit schouwspel was te hilarisch en ik proestte het uit. De voetganger was onherkenbaar geworden, compleet doorweekt en zijn hond ook. De vrachtwagen chauffeeur stak nog zijn hand uit het raam ter verontschuldiging maar dit gebaar werd niet op de juiste waarde geschat..........

dinsdag 4 maart 2014

Lente?

De winter weet hier van geen ophouden, we hebben een, ook voor Canadese begrippen, ijskoude periode. Gevoelstemperaturen van rond de -50, ja zelfs rond de -65 in onze buur provincie Saskatchewan. Gisteren en vandaag valt het mee, slechts -20 en een stevige sneeuwval. Voor het eerst in 40 jaar zijn de grote meren in Ontario dichtgevroren, kijk maar even op Google maps, dan zie je dat dit inderdaad grote meren zijn. Maar we zijn er inmiddels aan gewend geraakt, nog een maand en dan is het hopelijk lente. De meteorologen hebben al gewaarschuwd dat de lente wat langer op zich kan laten wachten. Nou ja we zien het allemaal wel.

San is begonnen aan haar clinicals in een ziekenhuis in de buurt, het afgelopen semester is ze geslaagd met hoge cijfers. Nu dus weer 2 maanden de praktijk in en zolangzamerhand komt het eind in zicht. San heeft inmiddels al een aantal diensten gedraaid in het verzorgingshuis en verbaasd zich over de geringe werkdruk, de tijd en aandacht die er nog voor de mensen is, kortom een verademing vergeleken bij Nederland. Vorige week kreeg San haar eerste salaris en kon bijna niet geloven hoeveel ze had verdiend, ook hier een toch wel een groot verschil met de Nederlandse "beloning"

We zijn zeer te spreken over de progressie die Rik en Koen op school maken. Rik had laatst een 10 voor wiskunde en ook voor andere vakken worden nu mooie cijfers gehaald. Op sportgebied heeft Rik de switch gemaakt naar jiu jitsu en martial arts, hij vindt het leuk en maakt daar vrienden. Om de contributie te betalen maakt hij 2 keer per week de sportschool schoon, wij zijn heel trots op hem, klasse dat hij dit zo doet!
Ook Koen verbeterd zich behoorlijk, geen onvoldoendes meer en steeds meer mooie cijfers. Hij wil geen begeleiding meer want hij kan het ook zonder en dat bewijst hij ook. Het keepen vindt hij geweldig en we hebben van zijn coaches gehoord dat al zijn informatie is doorgestuurd naar het provinciale team dus binnenkort dan toch echt de langverwachte uitnodiging voor Koen.

Tsja wat moet je als vader van dit bijzondere gezin nog meer wensen. Als ik heel af en toe een rustmomentje heb (en die zijn er niet veel) dan kan ik zelf eigenlijk niet geloven wat er allemaal is gebeurd en gepresteerd in die 15 maanden in Canada.