donderdag 31 maart 2016


Het is alweer een tijd geleden dat we op ons blog geschreven hebben. Het gewone leven ging zijn gang en dan willen we niet alleen maar schrijven over het weer en dergelijke. Wel, nu is er weer een hoop turbulentie in ons leven en we willen ook schrijven over dingen die niet even soepel verlopen.

Ik ga niet uitleggen hoe een immigratie proces verloopt want dat is saai en jullie zullen snel de draad kwijt zijn want het is best ingewikkeld. Susanne is inmiddels bijna een expert in de meeste regels alhoewel het nog steeds moeilijk blijft. We hebben inmiddels 15 vergunningen ( voor 4 personen)aangevraagd om hier in dit mooie land te mogen verblijven. En iedere vergunning kost uiteraard aardig wat. We gaan niet uitleggen waarom Susanne alleen al 1 studie- en 3 werkvergunningen heeft. Is te ingewikkeld, maar nodig om hier te mogen studeren en werken. De oude vergunningen zijn maar 3 jaar geldig en dus tot 6 januari 2016. Susanne als hoofd aanvrager heeft een post grad work permit tot juni 2017 en daaraan gekoppeld zouden de vergunningen voor de mannen moeten zijn. Alleen de vergunningen voor de mannen moeten wel verlengd worden. Geen probleem zou je zeggen. Voor Koen die van junior High school naar Highschool is gegaan afgelopen jaar geen probleem. Dat was een eitje. En inmiddels allemaal geregeld. Met Frenk zijn werkvergunning hebben we wat meer moeite, zacht uitgedrukt. Zijn werkvergunning is geweigerd vanwege het feit dat ze niet voldoende bewijs hebben ontvangen ( waar dus ook niet om gevraagd werd in de aanvraag , dus hoe moesten wij dat nou weten) over het feit dat ik, Susanne, verpleegkundige ben en mijn beroep op de nationale beroepen lijst staat voor emigratie. Na weigering meteen restoratie aanvraag gedaan, verwerktijd 20 weken/ 4,5 maanden. Op zich niet zo erg maar het als het geweigerd word dan moet je onmidddelijk stoppen met werken, geen ziektekosten verzekering meer, geen pensioen opbouw etc. Gelukkig is Frenk zijn werkgever bereid hem 90 dagen te geven om alles op te lossen. Lukt dat niet niet dan is hij zijn welverdiende baan kwijt en werkeloos. Met die 20 weken verwerkingstijd komt dit alles niet goed. Dus emigratie advocaat ingeschakeld. 3 opties, 1 case review , kan alleen gedaan worden door een advocaat, niet door ons. Duurt 1-1,5 maand en is veilige optie. Optie 2 naar NL vliegen( land verlaten en kan niet meer terug komen zonder werkvergunning)  baan vinden en dan werkvergunning aanvragen via Wenen, daar is de Canadese ambasssade die alle vergunningen vanuit Europa regelt, aanvraag duurt 3-4 weken. Dus Frenk zou dan minimaal 1,5  maand weg zijn. Optie 3 naar de grens met Montana,  de States, 6,5 uur rijden van hier, land verlaten en aan de grens nieuwe werkvergunning aanvragen, Als je een goede medewerker treft is het zo geregeld maar groot risico  als de mederwerker aan de grens niet mee wil werken en/of niet snapt wat er aan de hand is dan wordt je geweigerd om Canada weer in te gaan en dat gaat in je dossier en moet Frenk alsnog 2 uur rijden naar een vliegveld om vandaar het hele NL proces te doen. Dus hebben we , toch wel met enige zenuwen gewacht op nieuws. Vandaag te horen gekregen dat ze geen case review gaan doen vanwege het feit dat we de eerste keer alle bewijs hadden in moeten sturen ( waarvan we dus niet op de hoogte waren dat we dat moesten doen). Dus nu weer met advocaat proberen te praten , die erg druk is, om de grens optie te bespreken. Nou daar gingen we dan op 4 maart. Op naar Carway Border crossing. Komen we daar aan na 5,5 uur rijden, zegt de desbetreffende officer, we doen hier geen vergunningen, WAT???? dus 575 km voor niks??? Waarop Susanne, alle papieren tevoorschijn trok die we hadden en waarvan op 2 fronten ( Susanne een post grad workpermit, en Susanne is een nominee voor de provincie Alberta), waarop de officer zei dat hij er dan wel even naar zou kijken en wij in de wachtkamer moesten gaan zitten. Na een half uur, in spanning, werden we weer naar de balie geroepen en werd ons verteld door de US douane te gaan en terug te komen en dan zouden ze kijken of ze iets konden doen voor ons. Wij wisten als Frenk het land zou verlaten konden ze hem weigeren en hadden we naar een vliegveld 4 uur rijden verderop in de US gemoeten en had Frenk het vliegtuig naar NL moeten pakken om vandaaruit het hele Wenen verhaal te doen. En Susanne 10 uur terug moeten rijden naar huis. We dachten beide, niks zeggen en gewoon doen wat de officer zegt. Bij US douane moesten we de auto parkeren en binnen komen, Daar kregen we een papier waarop stond dat ons de toegang tot de States geweigerd werd. Wat??? Nou ja maar niks zeggen en doen wat de US officer zegt dat we terug moeten naar de Canades douane. Daar aangekomen bij het loket moeten verklaren geen drugs, wapens en niet meer dan $10.000 bij ons te hebben. Weer naar binnen in kantoor komen en wachten in de wachtkamer. Na 45 minuten gestresst en vol spanning biddend dat we niet voor niks gekomen waren, werden the Dutch folkes naar binnen geroepen en kreeg Frenk zijn werkvergunning overhandigd. Pffff. Na nogmaals $255 betaald te hebben liepen we behoorlijk emotioneel terug naar de auto, Pfff we hebben het geflikt.  En Frenk werkt weer.


Rik werd al anders. Rik deed een EMR ( Emergency Medical Responder, is 1ste ( van de 3 ) opleiding voor ambulance broeder). En is geslaagd!!! Hij deed opleiding op een prive school hier in St Albert, omdat de college in Edmonton die ook de opleiding doet geen internationale studenten aanneemt. Je zou zeggen geen probleem toch. Alleen om zijn studie vergunning te verlengen moet rik op een school zitten met een DLInummer( Designated Learning Instute number) en dat heeft de prive school niet. Wel de college maar die accepteren hem niet. Dus na een gesprek met de imigratie dienst werd duidelijk dat Rik geen study permit kan aanvragen maar een visitor permit moet aanvragen. Met deze visitor vergunning  mag hij niet studeren of werken met die vergunning. Aangezien hij een status/vergunning nodig heeft om in Canada te blijven, die vergunning aangevraagd. Ook is er een ander programma voor 18+ om je naam in te sturen en als je mazzel hebt wordt je naam uit gekozen en krijg je een uitnodiging om een werk vergunning aan te vragen. Zo gezegd zo gedaan en jawel rik kreeg een uitnodging. Dus met veel stress over een bewijs van goed gedrag die binnen 10 dagen uit nederland moest komen ( wat dus niet lukte door een fout van de bank) uiteindelijk met creatieve oplossingen ( te veel om uit te leggen hier) is het gelukt om op tijd in te sturen. Een week later verzoek voor een medische keuring. Moet binnen 30 dagen.  Bloed, urine, long foto en een fysieke medische keuring ( vandaag gestart en duurt een week want je moet naar een speciale keurings arts van de immigratie dienst). Dus dat proces verloopt goed. En jawel, hij heeft goedkeuring voor een werk/vakantie vergunning. Enige is Rik moest bij binnenkomst in Canada de vergunning geldig maken, ofwel hij moet even het land uit en dan de vergunning geldig maken.Dus San en Rik op weg naar de grens. 2de keer in 3 weken. 575 km. Zo gezegd zo gedaan en aangezien Rik een rijbewijs heeft konden we om de beurt rijden. 2 stops, 1 bij Timmy Hortons voor een koffie en wat lekkers en 1x om te tanken. Aangekomen bij de grens, langs US douane, "Wat komt u doen, wij komen een canadese werkvergunning geldig make"n, parkeer de auto maar en kom binnen". Voor San al bijna gesneden koek. Daar keurig wachten op een bankje en een papier mee gekregen voor de Canadese Douane. Terug naar de Canadese douane en aan het loket hetzelfde verhaal , parkeer de auto en kom maar binnen in kantoor. De vraag van de officer of Rik een ziektekosten verzekering heeft kwam van mij, San, een volmondig Ja. Ja, zei de officer ik bedoel niet die verzekering maar een reis verzekering. Uhhh nee waarom, wij wonen toch in Alberta, Canada en Rik gaat toch bij ons in St Albert werken en reist dus niet. Nou nee zei de officer want dit is een vakantie/werk vergunning en dan kom je uit het buitenland en dus heb je een reis verzzekering nodig. En in de verzekering moet repatriation zitten. ( Verplicht in de verzekering dat in geval van overlijden het lichaam terug gestuurd wordt naar NL). Oh.... Maar officer, ik heb hier geen bereik met mijn telefoon dus zijn we nou voor niks van zover gekomen???? Nou mevrouw, als u terug rijd en na de eerste heuvel heeft u bereik en anders  Cardston, het eerste plaatsje wat u tegenkomt 15 min rijden, heeft gratis wifi bij de bieb. Maar zonder de resiverzekering kan ik uw zoon geen vergunning geven. Dus Rik en ik na de eerste heuvel op een gravel road geparkeerd en met de AMA ( Canadese ANWB) gebeld. $700 voor 6 maanden, WAT???? Nou doe toch maar want we zijn nu al zover. Alleen de credit card liet niet toe dat ik een heel jaar betaalde. Terug naar douane. Officer verteld ons, de verzekering is maar voor 6 maanden en dat moet voor een jaar zijn. Maar als u me morgen voor 12 uur de andere 6 maanden faxed dan maak ik er nu een jaar van. Dat was weer een zorg minder. Heheh na 2,5 uur de werkvergunning in handen. Pffff. Helaas te vroeg gejuicht. Wij rijden weg, Ik kijk nog eens op de vergunning staat erop dat Rik niet in de gezondheidszorg mag werken. WAT??? Daarom had hij juist de medische keuring gedaan. Wij terug. Officer gaf toe dat dat niet goed was gegaan. Pfff. Duurt een paar minuutjes om een nieuwe te printen. Na  een half uur bleken er problemen met de computer. Dus de vergunning werd per koerier meteen opgestuurd als hij klaar was. Wij weer weg. Na 1 km, Rik waar is je paspoort? Die wilde de officer hebben bij het opnieuw printen. Oh nee, wij weer terug. ( Inmiddels vaste gast). Paspoort terug gekregen. En terug naar huis. De laatste 200 km in nood weer. Sneeuw, glad en 7 ongelukken onderweg waarbij de weg gedeeltelijk afgezet was. Maar veilig thuis gekomen. De volgende dag naar de AMA voor de andere 6 maanden. Zegt de dame achter de balie, Mevrouw u heeft de verkeerde verzekering gekregen. WAT???? Na 2 uur uitzoeken en gelukkig een goedkopere verzekering gekregen te hebben ( $88,55 ipv $1400, vraag niet hoe maar het kon dus kennelijk ). Alles op tijd naar de border officer gestuurd, pfff , geregeld. Daarna naar Service Canada Place voor een SIN ( Social Insurance Number, is Canadees Burger service nummer). Na 30 minuten wachten klom er een klant over de balie bij een dame dus het alarm werd ingedrukt en de beveiliging kwam binnen ( gewandelt), en de klant moest zijn tas leeghalen en mocht weer gaan. Na uiteindelijk 1 uur heeft ook Rik zijn SIN en kan nu beginnen met solliciteren.