donderdag 27 juni 2013

Op adem komen.

Het waren hele gezellige maar ook hele drukke weken met onze moeders. Ik maak me dan ook een beetje zorgen om San want ze loopt op haar tandvlees. Het ene na het andere examen en dat in een zeer hoog tempo. Vooral haar laatste practicum examen was zenuwslopend, als ze hier onder de 60% zou scoren dan had ze het hele semester over mogen doen en dat betekent in de praktijk zo'n half jaar extra studeren. Onder het motto "no pressure" heeft ze weer ongelooflijk hoog gescoord, namelijk 90%. Er zijn heel veel herexamens en er waren er ook die het zo slecht deden dat ze dus een extra half jaar "mogen". Niet slecht voor een Hollandse die het medische Engels vaak voor een mengelmoes van Chinees/Russisch/Hebreeuws ervaart. Vandaag had San haar laatste examen voor de schoolvakantie, hierna is ze langs een keuringsarts gegaan in Edmonton. Deze keuring is noodzakelijk voor de aanvraag van een werkvergunning en hier rekenen ze "slechts" 400 dollar voor.
Soms denken we dat we als immigrant worden gezien als een Hollandse melkkoe die loeiend in de wei springt met uiers die op klappen staan.

Nog een voorbeeld van de andere Canadese manier van denken. Ik wil een auto kopen want de leenauto van Kelly verkeert in de kritische fase van zijn roestig bestaan. Ik moet eigenlijk een krachtige magneet achter de auto hangen voor het opvangen van loslatende onderdelen. Gezien onze niet al te rooskleurige financiele situatie moet ik (voor het eerst in mijn leven) lenen om een auto te kunnen kopen. Veel dealers adverteren met slogans als "ook voor nieuwkomers in Canada een megadeal". En wat voor een megadeal! 23% rente maar liefst, ik noem dat een mega naai actie oftewel fors hoger dan wat ik voor mijn (Nederlandse) creditcard betaal. Dus een afspraak gemaakt met onze Canadese bank voor een creditcard want wat blijkt; hoe vaker je hier je creditcard gebruikt hoe "kredietwaardiger" je hier bent. Ik haalde onze onberispelijke bankhistorie aan met voorbeelden als elke maand keurig de huur, gas, licht en water, enz, enz betalen aan. Men haalt dan meewarig de schouders op en verwijzen naar de hier tot heilig verklaarde creditcard.
We weten dat we in een ander werelddeel zitten maar soms is het ergerlijk en frustrerend dat ons Hollandse verleden 0,0 waard blijkt te zijn.

Straks pakken we voor Koen zijn tas in want hij gaat ruim een week kamperen met een vriend van voetbal en zijn ouders natuurlijk. Locatie is ergens tussen Edmonton en Calgary (waar het nog droog is). Rik heeft het de komende dagen druk met uitnodigingen van vrienden voor verjaarsdagfeestjes en barbecues. Het is hier constant aanpassen en hard werken en ik denk dat ik mag zeggen dat we daar zolangzamerhand goed in worden.

dinsdag 18 juni 2013

Twee kwieke dames.

Het is even rustig geweest op ons blog, de reden is dat het hier sinds de komst van de moeders heel druk is. Alle dagen zijn volgeboekt met van alles en nog wat. Zaken als de West Edmonton Mall, de St Albert mall, het museum in Namao, sporten van Rik en Koen passeerden de revue.
Ross, een goed vriend van ons die is gepensioneerd, heeft zich ontpopt als de privegids pur sang. Met een imponerende innemendheid en vooral een overdosis aan geduld begeleid hij de dames naar tuincentra, musea, wetenswaardigheden, enz, enz. Er is zoveel te zien , zoveel nieuwe indrukken en dat is natuurlijk ook behoorlijk vermoeiend want onze moeders zijn geen 18 meer.

Op de dagen dat San en ik vrij zijn, en die zijn helaas zeer zeldzaam, nodigen we vrienden uit voor eten/barbecue. Gisteren bv kwamen twee stellen met kinderen en stond ik voor 19 personen te barbecuen, Fransje en Klara deden de overige catering en ondanks alle drukte was het heel gezellig. Hierna nog meer vrienden, eters, enz, enz. Naast dat het heel gezellig is mogen we ook zeggen dat het ook voor ons behoorlijk vermoeiend is. Het gewone leven gaat hier door dus werken en studeren. San kan bijna aan niets mee doen, ze zit in haar examen weken en zit alleen maar te leren, ik moet veel werken, dus het is passen en meten.

Fransje gaat vanavond alweer terug naar Nederland, de 2 weken zijn voorbij gevlogen. We brengen haar met z'n allen naar het vliegveld. Klara is door Bonnie uitgenodigd om de Rocky Mountains te gaan bezichtigen. Morgenochtend gaan ze met z'n 2en in de pickup van Bonnie richting Jasper. Het hotel is geboekt, ze blijven 2 dagen en gaan o.a. naar de Columbian Icefields. Klara is opgewonden bij het vooruitzicht, als ze terug komt is er de national aboriginal day en kunnen we kennis maken met de cultuur van de Indianen.

Een paar dagen geleden hebben Fransje, Klara en ik Elk Island national Park bezocht. Hier lopen, bizons, elk, herten, enz rond. helaas waren we hier niet vroeg in de ochtend of de avond dus zagen we maar 2 bizons, bosbizons in dit geval en die zijn imponerend groot. De foto's posten we de volgende keer.

vrijdag 7 juni 2013

Bezoek

Woensdagavond was het zover, we hebben onze moeders opgehaald van het Edmonton Airport. Na een lange reis (via Houston) landden ze rond 19.00 uur en waren moe van de lange tijd in het vliegtuig zitten. Ze hadden het "mooie" weer uit Nederland meegenomen, onverwacht werd er een thunderstorm waarschuwing afgegeven en waaide het hard met af en toe een plensbui. Op de terugweg klaarde het weer op, onze moeders waren zeer te spreken over ons huis. Thuis eerste een bakkie en toen gingen de koffers open, het moment waar Koen op had gewacht. Heerlijke drop, sausjes, boeken, foto albums, enz kwamen uit de koffers. Hierna vielen de ogen van Clara en Fransje dicht en zijn ze naar bed gegaan.

Gisteren scheen de zon weer en hebben we lekker in de tuin kunnen zitten. San was alweer vroeg naar school, er stonden 2 examens op het programma. Een uitslag is al binnen (93%) voor medisch rekenen! Zelf moest ik (weer) een sporttest doen, ik heb gesolliciteerd en moest nu een langere sporttest doen dan de vorige. Ik was ruim op tijd maar toen ik bij de receptie van de Mac Ewan universiteit kwam werd me verteld dat de test niet op deze locatie was maar een half uurtje verderop in de binnenlanden van Edmonton. Nou dat was weer lekker geregeld, minpuntje is dat ik geen navigatie in de auto heb en totaal de weg niet weet in dat gedeelte van de stad. Halverwege heb ik de auto geparkeerd en ben met de taxi verder gegaan. In plaats van de test om 13.00 te kunnen doen werd het 14.30. Ik moest hierna ook nog werken dus voordat ik kon starten was er al aardig wat spanning. Dankzij mijn late opkomst miste ik ook nog eens de instructie van de test! Ik moest deze test sneller doen dan de normale eisen die gesteld zijn. Gelukkig ging de test goed en slaagde ik. Hierna snel naar mijn werk, pfffff

Ik heb vanmorgen om 6.30 San naar de bus gebracht en terwijl ik dit schrijf liggen de moeders en Rik en Koen nog heerlijk te slapen. De jongens zijn vrij van school en ik heb het plan om naar een National Park hier in de buurt te gaan. Hier lopen prairie en bos bizons rond dus dat lijkt me leuk om te gaan doen.

dinsdag 4 juni 2013

Verkeer

Voor Rik een mountainbike gekocht, hij is er heel blij mee. Het geeft hem een stuk van zijn mobiliteit terug, iets wat hij miste en wat in Nederland zo gewoon was. Wat hij minder op prijs stelde is het feit dat er ook een helm gekocht moest worden, een helm!!!!! die ga ik niet dragen hoor.
Nadat ik geduldig de financiele consequenties had uitgelegd als je niet een helm draagt (uiteraard ook de mogelijke gevaren), zoals de onvermijdelijke bekeuringen, stemde hij knarsentandend toe.
Fietsen doe je hier op de weg (fietspaden zijn er eigenlijk niet), verbazingwekkend dat dit over het algemeen zo goed gaat. Stel, je rijdt op een drukke weg en hebt niet veel overzicht, dit gebrek aan overzicht is niet zo verwonderlijk, rijd je bv achter een giga pick up truck dan is je zicht danig beperkt, afstand houden is dan ook handig. Dan opeens zie je dat de knipperlichten aan gaan en er naar links wordt gestuurd, met een ruime boog worden dan de fietser(s) gepasseerd. Ik denk dat ik als Nederlander mag zeggen dat wij toch wel heel goed kunnen fietsen, de gemiddelde Canadees trekt zijn fiets hooguit voor 5 maanden uit de garage (heeft iets met sneeuw en ijs te maken) en velen fietsen dus weinig. Laatst zat ik achter een fietser die van de heuvel af reed, ik schatte de leeftijd van deze waaghals op 80+, waarschijnlijk zaten er op dit antieke model fiets geen remmen want als mijnheer Wijdbeens suisde hij al slingerend naar beneden, als zijn wielrenschoenen in contact kwamen met het asfalt dan sprongen de vonken eraf, hilarisch! De tranen stroomden over mijn wangen terwijl ik hem passeerde, ik keek opzij en zag dat het gezicht van Speedy Gonzales er verwrongen van angst uit zag. Gelukkig kwam hij veilig beneden.

Koen heeft ook een mountainbike (geleend van de familie Callens) en heeft een knalrode en stoere helm uitgezocht. Met hem gaan we gezamenlijk de buurt per fiets verkennen zodat we hem over een tijdje met een gerust hart alleen zijn weg kunnen laten vinden. Niet omdat het gevaarlijk is, zodra automobilisten fietsers of voetgangers zien die mogelijk over willen steken dan wordt er meteen afgeremd. Zo gauw je aanstalten maakt om daadwerkelijk te gaan oversteken dan staat al het verkeer stil aan beide kanten van de weg. Een verademing vergeleken bij het toch wel hectische verkeer in Holland.
We willen dat Koen goed de weg weet en dus ook weer zijn weg naar huis weet te vinden. Rik rijdt al veel op zijn aanwinst en heeft gisteren het gras gemaaid bij Willem en Johanna. Dit op een grote grasmaaier, eentje waar je op kunt zitten (hun tuin is giga groot). Na anderhalf uur was hij klaar, moe maar voldaan en in zijn zak knisperende dollars. Kassa!