zaterdag 26 april 2014

Moe maar voldaan.

De lente laat op zich wachten, we hebben zelfs weer sneeuw gehad en de temperatuur wil maar niet omhoog. San heeft weinig daglicht gezien, ze is de afgelopen twee maanden afgeknepen in het ziekenhuis door een instructrice die een waar schrikbewind ten toon spreidde waardoor maar liefst 50% van San haar medestudenten zakten. Eergisteren dan eindelijk het verlossende woord, geslaagd voor de clinicals medicine en surgery. GROTE KLASSE! Ik werk me een slag in de rondte en draai veel dubbele diensten en zie dan letterlijk geen daglicht maar wel zie ik licht aan het eind van de tunnel. Volgens het poldermodel wat werd toegepast in Nederland in lang vervlogen dagen hebben we door discipline onze gaten in de financiele dijken gedicht en zijn we nu bezig om een degelijk fundament neer te leggen waar we onze toekomst op kunnen gaan bouwen.

De afgelopen 2 dagen 32 uur gedraaid en vanmorgen er weer vroeg uit, onze Rik heeft via zijn school counseler een baantje kunnen krijgen bij een ouder stel uit St Albert. Ik reed hem daar vanmorgen vroeg naar toe, we moesten een gravel road op en kwamen uit bij een leuk huis met een grote tuin. Uit een heg kwam een oudere man tevoorschijn met een boomzaag en lachte van oor tot oor toen hij Rik zag. We stelden ons voor en Rik ging meteen aan de slag in de tuin, waarschijnlijk kan hij hier iedere zaterdag werken. Verder is zijn counseler op school druk bezig om studenten te vinden van de Junior High School die wiskunde bijles nodig hebben van Rik.........Jullie kunnen je niet voorstellen hoe opgelucht we zijn dat Rik zich steeds meer gaat profileren en beloond wordt voor zijn doorzettingsvermogen. Hij heeft het vaak niet makkelijk, heeft veel heimwee en dat is niet altijd even prettig voor hem en zijn omgeving. Heel langzaam bemerken we dat er een kentering bezig is, hij is druk met socialiseren en wordt meerdere keren per week door vrienden opgehaald om te chillen (letterlijk met deze temperatuur). Ook op school doet onze Rikkie het heel goed, hij heeft net zijn rapport gekregen, geen enkele onvoldoende en mooie cijfers zoals zevens en achten. Zo heel af en toe praat hij met me over school en als hij dan verteld dat hij op academisch niveau zijn klasgenoten helpt met Engels dan zwel ik op van trots, hij heeft zelf niet in de gaten hoe goed hij het doet maar daar zijn San en ik er voor om hem daar aan te herinneren. Rik heeft de beslissing genomen om geen American Football meer te gaan spelen maar in plaats daarvan atletiek te gaan beoefenen. Hier kan hij doen waar hij zeer getalenteerd in is namelijk hardlopen. Verder heeft hij het plan opgevat om in het schoolvoetbalteam te gaan spelen (ja voetbal en geen football).

Onze jongste telg groeit als kool, zeg maar gerust als een raket. Hij is in een paar maanden tijd veranderd in een jonge man, hij heeft de baard in zijn keel gekregen, geen vlassig dun sliertig gevalletje, nee een forse Grizzlybeerachtige zware bos met haar mogen we wel zeggen.Deze hormonale explosie wordt nu ook door de meiden in St Albert op de juiste waarde geschat. We waren laatst in de plaatselijke Mac Donalds en bij het verschijnen van de gebroeders Klinge bij de toonbank werden de daar aanwezige medewerksters acuut gestoken door een werkbij en wilden allemaal tegelijk onze mannen helpen. Onze Koen die (gelukkig) alles nog moet ontdekken heeft nog niet helemaal door wat hij met zijn aanstekelijke lach, stem en inmiddels 1.75 meter lengte bij de dames teweeg brengt. In juli wordt Koen 14 en torent nu al uit boven zijn leeftijdsgenoten. Ik stond vorige week te kijken bij de voetbaltraining en plotseling zag ik Koen daar staan in zijn keeperstenue en zag ik met een steek in mijn hart dat mijn kleine jongen is getransformeerd in een jonge vent. Verbaasd en trots ben ik, verbaasd hoe snel de tijd gaat en trots op mijn vrouw en mijn jongens. Ik ben moe maar voldaan......

\

woensdag 9 april 2014

Van skateboard tot graansilo...........

Eindelijk, de lente is gearriveerd, gisteren 16 graden........ Vandaag 8 graden, zon bij een stevige wind. Het voelt heerlijk in het warme zonnetje, we waren er ook wel een beetje aan toe. Langzaam maar zeker zijn de sneeuwhopen in onze tuin weggesmolten. Een bruine platgedrukte massa wat vorig jaar zo'n mooie groene grasmat was heeft zijn/haar entree gemaakt. Over 2 weken is het groen weer terug, de bomen staan dan ook weer volop in de knoppen en een week of 2 later staat alles weer in het blad. De lente is hier heel kort net als de herfst, de zomer aan de andere kant duurt dan langer.

Opvallend is dat de jongeren zich bij de eerste warmere dagen kleden in outfits die je eerder in subtropische streken zou verwachten. Korte broeken, t shirts en nog net geen teenslippers.....
Deze al wat oudere knoest stond vanmiddag in de tuin te werken met zijn jas aan en muts op, dit ontlokte een meewarige blik van een jeugdige en schaars geklede skateboarder die door de straat kwam suizen. Ik aan de andere kant knikte vriendelijk terug en zag aan het kippenvel op alle aan de elementen blootgestelde lichaamsdelen van de jonge waaghals dat de kledingkeuze van ondergetekende gezonder was. Het lijkt alsof de letterlijk doorgewinterde Canadees zich op deze wijze rebels opstelt naar de afscheid nemende winter en op deze ludieke wijze den middelvinger opsteekt naar Moeder Natuur. Niet altijd even verstandig want op het ene moment dender je op je skateboard in wapperende zwemkleding over de wegen en het volgende moment kan er zomaar een laag hagelstenen op je pannetje kletteren. Grappig, dit soort gedachten schieten in een flits door mijn hoofd bij het aanschouwen van deze jeugdige overmoed.

Langzaam maar zeker maak ik de tuin klaar voor het voorjaar. Straks hang ik het vogelvoerhuisje op, zeg maar gerust vogelvoersilo. Rik hielp me gelukkig met het bouwen van de graansilo, de bouwtekening is waarschijnlijk in Belgie tot stand gekomen want het bleek een tenenkrommend karwei.Maar het resultaat is er dan ook naar, een graansiloachtige voermachine welke plaats biedt aan een gezonde kolonie inheemse vogelsoorten en uitgenodigde familie. Het bleek dat een keer vullen 1 kilo voer betekende, gelukkig hadden we een aardig zakje met voer gekocht (16 kg) want tsja alles is hier groot en veel, we passen ons gewoon aan want we beginnen inmiddels zelf ook Canadese trekjes te vertonen.