vrijdag 30 januari 2015

2 bier en het Noro virus

De winter is terug, het sneeuwt nu en de temperatuur is aan het zakken. De verwachting is overdag rond de -11/-15 en in de nachten -15/-21.

Gisteren werd ik uitgenodigd om de ijshockey wedstrijd van de Edmomton Oilers te bekijken in een skybox, wat een luxe en wat een leuke avond! Het was afgeladen vol, de sfeer is gemoedelijk maar ondanks dat veel politie op de been. Ik ging 3 bierjes halen en bij het bestellen werd mij gezegd dat ik er maar 2 kreeg..... Ik herhaalde mijn bestelling en zei "wat krijgen we nou, ik wil 3 bier!!!!!!!!!!!!!
De dame in kwestie werd zenuwachtig en zei u mag er 3 als er iemand (een vriend ofzo bij u is). Ik haalde diep adem om met de nodige krachttermen mijn bestelling weer te herhalen toen Kelly me op mijn schouder tikte en glimlachend vroeg wat er aan de hand was. Wat bleek is dat je per volwassene maar 2 bier meekrijgt en meer als je een maat bij je hebt. Ik snap best dat men streng is met het gebruik van alcohol maar dit is in mijn optiek een stapje te ver.

We hebben de adreswijziging doorgegeven aan de Canadian mail, het begint nu wat meer echt te worden alhoewel San en ik het nog steeds niet kunnen bevatten. Komende week gaan we de permit regelen voor de verbouw van de basement en het bestellen van de bouwmaterialen. Alle verhuisdozen die er nog stonden zijn opnieuw bekeken, gereorganiseerd en klaar voor de move. Er is veel hulp aangeboden voor de verhuizing en verbouwing, dit is een geruststellende gedachte want we kunnen niet alles zelf.

Hier heeft het Noro virus toegeslagen, San kwam de afgelopen week thuis van het werk en is ziek geworden, hierna was Koen aan de beurt en toen ik, heel besmettelijk dus, Rik had/heeft nergens last van.
San is alweer een paar dagen aan het werk en heeft haar handen vol. Er is een officiele uitbraak in het complex waar ze werkt en ook haar collega die net als San leidinggevende is is geveld. Ook de manager ligt ziek op bed dus 3 keer raden wie de toko draaiende houdt.......... het is nu 15.15 en ik heb nog niks van haar gehoord dus ik vermoed dat ze gaat overwerken.....

We hebben voor Koen een karrebies gekocht voor het bezorgen van zijn kranten. Hij is hier heel blij mee want het maakt het werk makkelijker, met zijn koptelefoon op heeft hij met een uurtje alles bezorgd en $10 verdiend. Vandaag zijn bankrekening doorgegeven en volgend maand worden zijn eerste verdiende dollars overgemaakt.

maandag 19 januari 2015

Head LPN

Een aantal dagen geleden belde San me vanaf haar werk met de mededeling of ik zat....... Ik zei uh ja ben net een bakkie koffie aan het drinken en dacht tegelijkertijd wat is er aan de hand?
Hierop stak mijn echtgenote van wal dat ze net met haar manager had gesproken, hierop hoorde ik haar overschakelen naar het Engels om een client te woord te staan. Ik werd steeds nieuwsgieriger en wachtte ongeduldig op het vervolg. "Ja ik heb dus net met de manager gesproken en die had met de bazin van de board gepraat", en ja hoor weer een client die hulp nodig had! Ik vermoedde dat dit toch wel een spannend bericht was en geduldig als ik ben had ik zoiets van, San doe de deur van je kantoor op slot en geef me het nieuws! Na een paar minuten "ben je er nog", ja hoor ik ben er nog (tuurlijk ben ik er nog!), "nou dus de manager heeft een heel goed gesprek gehad en wil me niet kwijt"! Ik zeg dus nou ik wil je ook niet kwijt maar zeg nou in godsnaam wat er aan de hand is!
"Ze hebben me een permanente full time baan aangeboden"!!!!!!! Wauw dat is geweldig nieuws, wat een opluchting!
Met een diepe zucht van gelukzaligheid giet ik de laatste slok koffie naar binnen. tegelijkertijd wordt de impact van dit bericht me geheel duidelijk. Eindelijk!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Dit hadden we voor ogen (en ook wel stiekum gehoopt), dit betekent dat we kunnen gaan aanvragen voor de permanente status en voor de jongens dan hun sociaal verzekeringsnummer zodat ze een bijbaantje kunnen nemen. Ik zit dit nu te typen maar bevatten kan ik het nog niet helemaal. Als klap op de vuurpijl heeft San ook te horen gekregen dat ze vanaf 25 januari voor 50% leidinggevende zal zijn.

Koen heeft vandaag gebeld naar de plaatselijke krant, er stond namelijk een vacature voor krantenbezorger in de buurt. 2x per week een uurtje lopen in de frisse buitenlucht en nog geld verdienen ook! Koen gaat woensdag beginnen en heeft tot op de cent uitgerekend wat dit opbrengt en met een tevreden glimlach zegt hij dat dit een leuk zakcentje is.

donderdag 15 januari 2015

Dagboek

Ondanks een behoorlijk tegenvallend aantal reacties heb ik na overleg met Susanne besloten om gewoon door te gaan met het blijven schrijven van onze belevenissen in Canada. Bij de spaarzame reacties zat een hartverwarmende, namelijk die van een jong stel welke ook emigratieplannen hebben (we zullen jullie waar mogelijk voorzien van hopelijk nuttige tips). Verder mijn dank voor de andere reacties, leuk om te lezen dat een aantal oud collega's me/ons nog volgen.

Dit blog zal vooral een naslagwerk worden voor onszelf, een soort van dagboek welke er voor zal zorgen dat we niets zullen vergeten van ons bijzondere avontuur. Hiernaast kunnen familie, vrienden en trouwe volgers op de hoogte blijven van dit toch wel bijzondere gezin.

Na veel gedoe heb ik dan eindelijk de aanvragen van goed gedrag voor onze wapenvergunningen opgestuurd naar Nederland. Iets van 25 documenten zijn nu hopelijk onderweg, pff.
De afgelopen week hebben we ons als gezin opgegeven voor een jacht en visvereniging in de buurt.
Schietbanen van 100 tot 300 meter, kleiduiven knallen, enz. Het is een ruimbemeten locatie met een forellenvijver speciaal voor gezinnen en niet voor de Rambo's.

Gisteren hebben San en ik een nieuwe bank en fauteuil aangeschaft voor ons nieuwe huis, best wel een lekker gevoel, het schiet al aardig op en we hebben er enorm veel zin in. Rik en Koen kunnen ook niet wachten, het is dan ook een geweldige plek die we straks thuis mogen noemen.

Gisteren was een heel belangrijke en spannende dag want San moest weer eens peentjes zweten bij het licentie examen voor haar verpleegkundige opleiding. Alweer een examen hoor ik jullie al zeggen, ja maar nu wel hopelijk de laatste.

Nog even het "warme" weerbericht; vandaag overdag -1, morgen +4 en deze vreemd hogere temperaturen houden nog wel een week aan.

vrijdag 9 januari 2015

Jullie zijn gewend aan langere anekdotes maar in dit geval wordt het meer een korte mededeling;

Gezien het lage aantal feedbacks of opmerkingen o.i.d. van de laatste tijd oftewel 0,0 en ik toch mijn best doe om onze belevenissen op papier te zetten voor de volgers....... het volgende.

Mochten er toch nog geintresseerden zijn voor dit blog stuur me dan een teken van leven naar ons emailadres;  fsklinge@hotmail.com

vrijdag 2 januari 2015

Sneeuw en oude kranten

Gisteren +3, vandaag 16 uur later, -17 en zware sneeuwbuien........ Gisteren was waarschijnlijk de laatste opriping van de vijand van Koning Winter, de lange termijn verwachting is strenge vorst en sneeuw.

San moest vanmorgen naar haar werk en is 20 minuten eerder vertrokken ivm de sneeuwval. Gelukkig wordt een groot gedeelte van haar reisroute bestempeld als highway en wordt dus veelvuldig door de gigantische sneeuwschuivers schoon gehouden.
Ik ben zo blij dat al onze auto's all wheel drive zijn. Het scheelt enorm in de veiligheid, de wegligging is onder deze winterse omstandigheden geweldig, veiligheid staat hoog in ons vaandel.
Rik is het hier volmondig mee eens maar vindt het natuurlijk ook stoer om driftend door de bochten te scheuren...... Gelukkig doet hij dit meestal op plaatsen waar dit kan, samen met zijn maten die ook allemaal een auto hebben.

Dat doet me denken aan de tijd dat ik 17 was (300 jaar geleden) en ik gebruik maakte van de fiets en mijn brommertje. Kan me herinneren dat ik dan iets van 5 gulden moest betalen om de tank te vullen, dat was een hoop geld in die tijd. Bijbaantjes als oude kranten ophalen en visfileren in de haven van IJmuiden. Mijn vader hielp me dan om alle oude kranten naar de oud ijzerboer/krantenboer te brengen in zijn bordeaux rode Ford Taunus 1.6 L met het kenteken 05-UZ-07 (sommige dingen vergeet je nooit meer). Het Fordje was zo zwaar geladen dat de uitlaat bijna over de grond schraapte, een keer kreeg ik 25 gulden (!!!!!!) voor de lading en was zo trots. Ik ging dan regelmatig naar banketbakker Beeksma en haalde dan gebakjes voor thuis. (grappig hoe een verhaaltje over de winter in Alberta je terug kan brengen in de tijd).

Nu heeft mijn oudste zoon een bijbaantje, ik ga hem zo helpen want er is weer een behoorlijk pak sneeuw gevallen en voorlopig blijft het ook sneeuwen. Met het voorbij schrijden van de tijd zijn ook de vergoedingen voor bijbaantjes veranderd. Van het dagenlang oude kranten ophalen voor 25 gulden wordt nu door Rik sneeuw geschoven voor 20 dollar per oprit en stoep (30 minuten werk).

Ik ga nu onze oprit doen en tig meter stoep doen, Rik ligt nog te slapen en Koen is logeren bij een maat, ja de tijden zijn veranderd, kom op ouwe aan het werk!

Ik wens iedereen die trouw mijn verhalen lezen een fantastisch 2015 toe!