donderdag 27 juni 2013

Op adem komen.

Het waren hele gezellige maar ook hele drukke weken met onze moeders. Ik maak me dan ook een beetje zorgen om San want ze loopt op haar tandvlees. Het ene na het andere examen en dat in een zeer hoog tempo. Vooral haar laatste practicum examen was zenuwslopend, als ze hier onder de 60% zou scoren dan had ze het hele semester over mogen doen en dat betekent in de praktijk zo'n half jaar extra studeren. Onder het motto "no pressure" heeft ze weer ongelooflijk hoog gescoord, namelijk 90%. Er zijn heel veel herexamens en er waren er ook die het zo slecht deden dat ze dus een extra half jaar "mogen". Niet slecht voor een Hollandse die het medische Engels vaak voor een mengelmoes van Chinees/Russisch/Hebreeuws ervaart. Vandaag had San haar laatste examen voor de schoolvakantie, hierna is ze langs een keuringsarts gegaan in Edmonton. Deze keuring is noodzakelijk voor de aanvraag van een werkvergunning en hier rekenen ze "slechts" 400 dollar voor.
Soms denken we dat we als immigrant worden gezien als een Hollandse melkkoe die loeiend in de wei springt met uiers die op klappen staan.

Nog een voorbeeld van de andere Canadese manier van denken. Ik wil een auto kopen want de leenauto van Kelly verkeert in de kritische fase van zijn roestig bestaan. Ik moet eigenlijk een krachtige magneet achter de auto hangen voor het opvangen van loslatende onderdelen. Gezien onze niet al te rooskleurige financiele situatie moet ik (voor het eerst in mijn leven) lenen om een auto te kunnen kopen. Veel dealers adverteren met slogans als "ook voor nieuwkomers in Canada een megadeal". En wat voor een megadeal! 23% rente maar liefst, ik noem dat een mega naai actie oftewel fors hoger dan wat ik voor mijn (Nederlandse) creditcard betaal. Dus een afspraak gemaakt met onze Canadese bank voor een creditcard want wat blijkt; hoe vaker je hier je creditcard gebruikt hoe "kredietwaardiger" je hier bent. Ik haalde onze onberispelijke bankhistorie aan met voorbeelden als elke maand keurig de huur, gas, licht en water, enz, enz betalen aan. Men haalt dan meewarig de schouders op en verwijzen naar de hier tot heilig verklaarde creditcard.
We weten dat we in een ander werelddeel zitten maar soms is het ergerlijk en frustrerend dat ons Hollandse verleden 0,0 waard blijkt te zijn.

Straks pakken we voor Koen zijn tas in want hij gaat ruim een week kamperen met een vriend van voetbal en zijn ouders natuurlijk. Locatie is ergens tussen Edmonton en Calgary (waar het nog droog is). Rik heeft het de komende dagen druk met uitnodigingen van vrienden voor verjaarsdagfeestjes en barbecues. Het is hier constant aanpassen en hard werken en ik denk dat ik mag zeggen dat we daar zolangzamerhand goed in worden.

1 opmerking:

  1. Emigrant + Canada + creditcard = (almost) mission impossible, ik kan je er alles over vertellen. Het "grappige" is dat als je dan een relatie met een Canadese hebt opeens alle deuren voor je opengaan, ik verbaas me ondertussen nergens meer over ;-)

    BeantwoordenVerwijderen