Head LPN

Een aantal dagen geleden belde San me vanaf haar werk met de mededeling of ik zat....... Ik zei uh ja ben net een bakkie koffie aan het drinken en dacht tegelijkertijd wat is er aan de hand?
Hierop stak mijn echtgenote van wal dat ze net met haar manager had gesproken, hierop hoorde ik haar overschakelen naar het Engels om een client te woord te staan. Ik werd steeds nieuwsgieriger en wachtte ongeduldig op het vervolg. "Ja ik heb dus net met de manager gesproken en die had met de bazin van de board gepraat", en ja hoor weer een client die hulp nodig had! Ik vermoedde dat dit toch wel een spannend bericht was en geduldig als ik ben had ik zoiets van, San doe de deur van je kantoor op slot en geef me het nieuws! Na een paar minuten "ben je er nog", ja hoor ik ben er nog (tuurlijk ben ik er nog!), "nou dus de manager heeft een heel goed gesprek gehad en wil me niet kwijt"! Ik zeg dus nou ik wil je ook niet kwijt maar zeg nou in godsnaam wat er aan de hand is!
"Ze hebben me een permanente full time baan aangeboden"!!!!!!! Wauw dat is geweldig nieuws, wat een opluchting!
Met een diepe zucht van gelukzaligheid giet ik de laatste slok koffie naar binnen. tegelijkertijd wordt de impact van dit bericht me geheel duidelijk. Eindelijk!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Dit hadden we voor ogen (en ook wel stiekum gehoopt), dit betekent dat we kunnen gaan aanvragen voor de permanente status en voor de jongens dan hun sociaal verzekeringsnummer zodat ze een bijbaantje kunnen nemen. Ik zit dit nu te typen maar bevatten kan ik het nog niet helemaal. Als klap op de vuurpijl heeft San ook te horen gekregen dat ze vanaf 25 januari voor 50% leidinggevende zal zijn.

Koen heeft vandaag gebeld naar de plaatselijke krant, er stond namelijk een vacature voor krantenbezorger in de buurt. 2x per week een uurtje lopen in de frisse buitenlucht en nog geld verdienen ook! Koen gaat woensdag beginnen en heeft tot op de cent uitgerekend wat dit opbrengt en met een tevreden glimlach zegt hij dat dit een leuk zakcentje is.