Lente?

De winter weet hier van geen ophouden, we hebben een, ook voor Canadese begrippen, ijskoude periode. Gevoelstemperaturen van rond de -50, ja zelfs rond de -65 in onze buur provincie Saskatchewan. Gisteren en vandaag valt het mee, slechts -20 en een stevige sneeuwval. Voor het eerst in 40 jaar zijn de grote meren in Ontario dichtgevroren, kijk maar even op Google maps, dan zie je dat dit inderdaad grote meren zijn. Maar we zijn er inmiddels aan gewend geraakt, nog een maand en dan is het hopelijk lente. De meteorologen hebben al gewaarschuwd dat de lente wat langer op zich kan laten wachten. Nou ja we zien het allemaal wel.

San is begonnen aan haar clinicals in een ziekenhuis in de buurt, het afgelopen semester is ze geslaagd met hoge cijfers. Nu dus weer 2 maanden de praktijk in en zolangzamerhand komt het eind in zicht. San heeft inmiddels al een aantal diensten gedraaid in het verzorgingshuis en verbaasd zich over de geringe werkdruk, de tijd en aandacht die er nog voor de mensen is, kortom een verademing vergeleken bij Nederland. Vorige week kreeg San haar eerste salaris en kon bijna niet geloven hoeveel ze had verdiend, ook hier een toch wel een groot verschil met de Nederlandse "beloning"

We zijn zeer te spreken over de progressie die Rik en Koen op school maken. Rik had laatst een 10 voor wiskunde en ook voor andere vakken worden nu mooie cijfers gehaald. Op sportgebied heeft Rik de switch gemaakt naar jiu jitsu en martial arts, hij vindt het leuk en maakt daar vrienden. Om de contributie te betalen maakt hij 2 keer per week de sportschool schoon, wij zijn heel trots op hem, klasse dat hij dit zo doet!
Ook Koen verbeterd zich behoorlijk, geen onvoldoendes meer en steeds meer mooie cijfers. Hij wil geen begeleiding meer want hij kan het ook zonder en dat bewijst hij ook. Het keepen vindt hij geweldig en we hebben van zijn coaches gehoord dat al zijn informatie is doorgestuurd naar het provinciale team dus binnenkort dan toch echt de langverwachte uitnodiging voor Koen.

Tsja wat moet je als vader van dit bijzondere gezin nog meer wensen. Als ik heel af en toe een rustmomentje heb (en die zijn er niet veel) dan kan ik zelf eigenlijk niet geloven wat er allemaal is gebeurd en gepresteerd in die 15 maanden in Canada.