vrijdag 15 november 2013

sneeuwjacht


Op het moment dat ik dit schrijf is er een ware sneeuwjacht gaande, na een paar dagen van milde temperaturen duiken we dit weekeinde de diepvries in (richting -20 in de nacht).
Wij staan er nog steeds van te kijken als het weer zo om slaat, de gemiddelde Canadees kijkt je verwonderd aan en zegt "tsja dit is Alberta, wen er maar aan". Ik kijk weer naar buiten en zie grote stuifsneeuw wolken van het dak waaien.
Rik is bij Kevin aan het chillen en ik haal hem straks op, het is een ritje van 2 km maar als je geen AWD of 4x4 hebt dan kun je het vergeten, er ligt een laagje ijs op de wegen en nu valt er een pak sneeuw op ofterwel spek en spekglad.

Ik heb gisteren 2 examens gehad, een ervan was de circle of strength (google maar), is nogal pittig hierna een praktijkexamen van 4 uur met allerlei grondgevechten, boksen, enz, enz. Ik wist al wel dat ik geen 25 meer ben, na inmiddels 5 weken opleiding ben ik aardig afgevallen, loop af en toe krom van de spierpijn maar mag trots zijn op mezelf. Ik laat menig 20-30 jarige ver achter me en laat er zo af en toe eentje door de sportschool vliegen. Ik heb nieuwe groene vriendjes genaamd ibuprofen en slik ze trouw 3 keer daags. Vandaag ook weer drill gehad, 2 uur lang marcheren zonder pauze, juist heel duidelijk geen favoriet onderdeel. Het is wel vaak hilarisch, onze drill sergant is niet zo groot en staat luid schreeuwend en met een hockeystick de maat op de vloer te rammen. De meeste van mijn klasgenoten zijn zeer onder de indruk van dit verbale geweld en maken dan de nodige fouten tijdens het marcheren. Bij elke fout die je maakt moet je minimaal 10 push ups doen en er zijn erbij die minstens 15 keer in de fout gaan. We zijn druk aan het oefenen voor de diploma uitreiking en het feit dat we beedigd worden. Dit schijnt een hele show te worden met een militaire elitegroep met doedelzakken en hoge pieten, zeg maar de hele mikmak. Mij doet het niet zoveel maar de jeugdigen staan letterlijk stijf van de zenuwen en dit levert voor mij mooie plaatjes op, ik heb vaak moeite om niet te gillen van het lachen. Er is er eentje bij die er niet echt veel talent voor heeft en bij elke speciale oefening in de fout gaat, je ziet hem al voor het moment supreme trekken met zijn ogen en zijn lichaam vertoont dan een opvallende gelijkenis met Shaking Stevens. Steevast duikt onze stealth sergant achter hem op en buldert in zijn trommelvliezen dat hij toch echt weer de lu. is en ons moet verblijden met 10 push ups. Ik heb mazzel, ben de grootste van de klas en ben gebombardeerd tot de marker, dit betekent dat ik voorop loop te marcheren met nog 2 man en dat de rest zich aan ons moet aanpassen. Vandaag werd mijn uniform geinspecteerd en na veel wikken en wegen keurde den sergant het strijkwerk van San goed, er moesten 2 vouwen in de mouwen worden gestreken, allemaal heel militair en pietluttig.De sergant weet inmiddels dat ik een paar jaartjes ervaring heb en behandeld me met respect, soms doe ik het ook niet helemaal goed maar kijk hem dan eens diep in de ogen wat zelfs een glimlach op zijn gezicht tovert.

We gaan vanavond maar weer eens op tijd naar bed, we zijn een beetje moe van alle inspanningen. Zeker San is heel moe, ze heeft weer fantastisch gepresteerd en prachtige cijfers gehaald voor zeer moeilijke examens, chapeau!

2 opmerkingen:

  1. Ik ben trots op jullie. Je verhaal is echt op zijn Frenks ;-) Ik zie het ook al voor me hoe jij diep in zijn ogen kijkt haha. Ik weet precies hoe dat er uit ziet. Je krijgt in elk geval een mooie beediging lees ik. Graag foto's. Groetjes Pascal

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Als ik dit lees zou ik toch bijna bang voor je worden.Wij blijven het nog steeds ontzettend knap van SAN dat ze maar weer goede cijfers haalt voor haar examens. Ze is en blijft een kanjer. Wij wachten rustig af op mooie sneeuwfoto's. Gr. An en Henny.

    BeantwoordenVerwijderen