zondag 20 oktober 2013

Maaltijd in Namao

We waren door Ross uitgenodigd voor een soort van sponsormaaltijd in een school in Namao (5 inwoners). Deze school dankt zijn bestaan dus duidelijk niet aan voornoemde 5 inwoners maar aan de omringende dorpen en de buitenwijken van Edmonton. Deze school werd al opgericht rond 1895 en is in de loop der tijd uitgebreid van een 2 klassen school naar een gemiddelde school in Canada.
Zo'n 500 mensen hadden geld gedoneerd en we kregen een maaltijd bestaande uit kalkoen (alweer) en salade, stuffing (apart maar lekker), groente en een dessert van diverse soorten pies (taart). De maaltijd werd geserveerd in de sporthal en je ging zitten aan lange tafels waar er nog plaats was. Je zit dus met wildvreemden aan een tafel wat het deels ongemakkelijk en aan de andere kant interessant maakt. Rik en Koen zaten zoals altijd gebroederlijk naast elkaar tegenover ons en Ross. Een grote schotel kalkoen werd op tafel gezet en Rik schepte enthousiast zijn bord vol, hierbij de nodige scheppen groente en salade en deze imponerende hoeveelheid werd door Rik in 5 minuten naar binnen gewerkt. Vriendelijk verzocht Rik aan de mijnheer die naast hem zat of hij nogmaals de schotel met kalkoen mocht, de man knikte met gefronst gezicht en gaf Rik de schotel. Rik schepte met lange halen de schotel leeg en vulde de openingen op zijn bord met hetgeen ruimschoots op de tafel aanwezig was. Opnieuw was zijn bord snel leeg en vroeg Rik (na ons om toestemming te hebben gevraagd) om een nieuwe schotel kalkoen, Ross bekeek dit geamuseerd en was vol lof over Rikzijn (vr)eetlust. De heer tegenover ons en die naast Rik zat zat nog steeds te fronsen, San en ik fluisterden "hij zal zich toch niet ergeren aan Rik?" Hierop keek de man ons aan en zei "komen jullie uit Nederland?" We schrokken ons rot, hij zal toch niet alles gehoord hebben? Vriendelijk antwoordden we dat we inderdaad uit Nederland kwamen en vertelden in het kort ons emigratieverhaal. De man (Tom) vertelde zijn levensverhaal, hij emigreerde alleen naar Canada toen hij 18 jaar oud was. Hij wilde graag boer worden, zijn vader was zijn hele leven boerenknecht en hij wilde het anders doen dan zijn vader. Hij probeerde het nog ten tijde van de ruilverkaveling maar dat mislukte. Nu heeft hij een eigen boerenbedrijf van zo'n 2000 hectare. Na de maaltijd nodigde hij ons uit om, als de oogst binnen was, naar de boerderij te komen voor een rondleiding. En nee, hij had dus niet alles gehoord en ja je moet hier gewoon goed op je woorden letten. Er zitten hier meer Nederlanders dan je denkt, vooral in het boerenbedrijf. Overigens heeft Rik zijn bord nog voor een derde keer volgeschept en heeft grote indruk gemaakt bij het serverend personeel.
Ross gaf ons na de maaltijd nog een rondleiding door de school, overal hingen foto's van lang geleden. Veel familie van Ross heeft hier op school gezeten en dat was te zien bij de onderschriften van alle klassefoto's. Al met al weer een hele leuke en interessante typisch Noord Amerikaanse gelegenheid. Beleefd en hoffelijkheid zijn hier hele belangrijke normen en waarden, je waant je hier in de jaren 50, geen agressie, geen geduw en getrek maar alles in een trager tempo. We werden door Ross nog aan de tandarts, vrienden, enz voorgesteld en we zijn ervan overtuigd dat dit soort gelegenheden bij uitstek geschikt zijn voor het ontmoeten van nieuwe mensen. En we hebben er al zoveel mogen ontmoeten.

1 opmerking:

  1. Wat een eenpartij.En wat kan Rik eten,maar ja als je bijna 2 meter bent kan je heel wat kwijt in zo'n lichaam.En Frenk ik heb gehoord dat jij geweldig kan marcheren.(boven aan de lijst van de top 10) wij hadden vandaag een zomerse dag met 22 graden.en dat voor eind oktober.Tot het volgende bericht of misschien wel foto's van het noorderlicht.Gr. An en Henny

    BeantwoordenVerwijderen