Op het moment dat ik dit schrijf is er een giga mega thunderstorm bezig, de ene oorverdovende klap na de andere, en dan bedoel ik ook heel vlakbij. Gelukkig komt San net veilig binnen met de jongens, ze had Rik en Koen opgehaald bij hun vrienden toen het onweer losbarstte. Het was vandaag warm en broeierig en nu wordt er een weeralarm afgegeven met ook een grote kans op hagel.

Vanmorgen hebben we gevist, de jongens en ik en Kelly met de tweeling en Bas (15), de Nederlandse neef die voor 2 weken op vakantie is in Canada. We gingen vissen in de Sturgeon River bij de monding van de North Saskatchewan River. Hier geen keurig aangelegde visplekken of wandelpaden, geen beschoeingen of kanaliserende praktijken. De gemiddelde Nederlander zou het maar een kronkelend en woest geheel vinden......... We moesten eerst 10 minuten door de bosjes laveren en kwamen toen bij de rivier uit. Voor ons torende een hoge wand met beneden de meanderende rivier die met zijn eroderende werk al duizenden jaren het landschap een dominerende aanblik geeft. Toen ik de hengels gebruiksklaar aan het maken was begon het even stevig te hozen, dit veranderde de opgedroogde kleioevers in een glibberige piste. Kelly kwam op het briljante idee om bij de nabijgelegen monding te gaan vissen. Rik, Koen en ik keken zeer geinteresseerd naar zijn geploeter en gestuntel, regelmatig gleed hij uit en zagen we hem met zijn hengel in zijn verkrampte hand en een zware rugtas om zijn nek luid vloekend op zijn achterste landen. Wij konden het niet helpen en begonnen steeds luider grinnekend te genieten van zijn survival tocht naar de ideale visstek. Na de zoveelste keer opgekrabbeld te zijn kwam het hoogtepunt van de dag; Kelly verkeek zich op zijn fysieke kwaliteiten en werd door de zwaartekracht verslagen, hij gleed steeds sneller naar beneden en plonste tot zijn middel in de rivier. Zijn gebulder was in alle omringende provincies te horen en dat is gezien de uitgestrektheid van dit land een prestatie op zich. De jongens en ik konden het niet helpen, we gilden het uit van het lachen en ondanks dat we niets vingen was het toch een geslaagde dag.

Vanmiddag mocht Rik naar zijn vriend rijden, een ritje van 10 minuten, het gaat elke dag beter. We proberen hem zoveel mogelijk te laten rijden zodat hij een soort van routine kan aanleren. Hij is zo trots als een pauw en terecht want hij doet het beregoed.

Eergisteren haalden we Koen op van zijn tennisles en werden we aangesproken door de coordinator van de tennisclub, Koen blijkt inmiddels op de nr 1 positie te staan van de laddercompetitie, hij had de afgelopen week 2 spelers die boven hem stonden uitgedaagd en een zeer stevig pak op den broek gegeven. De laatste 2 tegenstanders waren de beste van de club (qua leeftijdsgroep) en vertegenwoordigden de club tijdens wedstrijden en toernooien. Maar zo stelde de coordinatrice, daar Koen inmiddels van iedereen gehakt heeft gemaakt is hij diegene die de wedstrijden en toernooien moet spelen. Niet gek van onze jongste telg.

Rik is inmiddels weer druk met zijn geliefde vechtsporten en heeft een trainer gevonden die hem begeleid. Vandaag moest Rik sparren tegen een fors gespierde neger van begin 20. Daar Rik de overhand had in deze spar sessie mocht hij ook nog tegen de trainer en wist hem bijna te verslaan, dus ook Rik maakt veel indruk, ook met het American Football. Wij zijn dus heel trots op onze knappe kerels.