Druk? Hoe bedoel je?

Hee Frenk, hoe gaat het op je werk oftewel how are things at work? Ik heb 3 maanden lang gezegd dat het goed ging. De werkelijkheid was minder prettig (op zijn zachtst gezegd). Na mijn introductietraining werd mij een full time rooster aangeboden waar ik natuurlijk heel blij mee was want dit betekende dat ik de kachel kon laten roken. Maar wat wilde het wrede toeval, tijdens mijn 2de officiele dienst brak er een wilde staking uit, dit ivm issues in een andere gevangenis. Ik mag hier nog steeds niet teveel over zeggen, wat ik wel kwijt wil is dat  de afgelopen tijd zeer onzeker is geweest met als bedenkelijk hoogtepunt een onderzoek en de nodige ontslagen. Ik heb nu de verzekering dat ik mijn baan mag houden, maar ik denk dat ik mag zeggen dat ik voor de functie eis stressbestendigheid geslaagd ben. Eindelijk kan ik weer normaal slapen, ik had vaak een soort van deja vu gevoelens met hetgeen er in 2008 in Prince George gebeurde tijdens ons 1ste Canada avontuur.

Tijdens mijn 6de dagdienst (gevolgd door 3 vrije dagen) werd ik gesmst door San, Theo en Nelly zouden 's avonds langs komen, ze waren onderweg in hun camper tijdens een rondreis door de Rockies en Alberta. Toen ik thuis kwam heb ik eerst het gras gemaaid,  met de motormaaier ben je al gauw een half uurtje zoet, hierna snel wat meubels gesjouwd bij Kelly. Rond 21.00 uur kwamen onze vrienden uit Noord Vancouver aan.  Wat fijn om ze weer te zien, het was alweer bijna een jaar geleden, er moest weer (heel) veel bijgepraat worden. Het is ook zeer prettig om van deze zeer doorgewinterde emigranten te horen dat ze trots zijn op onze vorderingen. Wij leven in een soort van tunnelvisie; werken, leren,  voor Rik en Koen zorgen, financien en door bergen papierwerk worstelen om alle regels van de overheid na te leven en verliezen hierdoor wel eens het zicht en besef wat we hier toch voor een prestatie aan het neerzetten zijn. Theo is een zeer enthousiast en bevlogen verteller, ik heb zelden (nooit) iemand meegemaakt die een half uur achter elkaar kan vertellen zonder adem te halen..... Volgens hem groeit er haar op zijn huig en dit verklaard waarschijnlijk zijn immitatie van een zeehond want door zijn avontuurlijke manier van beeldende spraak raakt zijn keel overwerkt waardoor hij hoest als een walrus die aangespoeld is bij Pieterburen. Hilarisch en avontuurlijk zijn een aantal van Theo's kenmerken die zijn vrouw Nelly regelmatig het hoofd doet schudden, wat een fijne vrienden, vrienden die we zolangzamerhand als familie zijn gaan beschouwen.

We hebben intensief ruim 2 dagen met elkaar door mogen brengen, hebben ook nog even de West Edmonton Mall bezocht en de Costco (giga groothandel). Rik haalde zijn learners test en mag nu onder onze begeleiding achter het stuur. Vlak voor zijn test lag hij nog helemaal in een deuk van de grappen van Theo, hierdoor ging hij meer ontspannen het examen in. San heeft weer een horde genomen, goedgekeurd door de medici en na het betalen van een forse hoeveelheid dollars is vandaag de aanvraag voor een werkvergunning de deur uitgegaan. Ik ben volop bezig om mijn 32 jaar rijervaring in Nederland erkend te krijgen door de Alberta Government. Ruim een maand geleden had ik al mijn Nederlandse rijbewijs ingeleverd, tot mijn verbijstering werd de aanvraag geweigerd omdat ik geen vertaling van mijn rijbewijs zou hebben meegestuurd. Maar werd mij vriendelijk medegedeeld dat als ik bv een dokter kon vinden die deze vertaling kon doen dan moest het wel lukken. Wonder boven wonder hebben we inmiddels ook een dokter van Nederlandse afkomst (Haarlem) in onze vriendenkring en die was bereid om dit varkentje te wassen dus ook deze aanvraag vandaag de  deur uitgedaan. Verder zijn we goedgekeurd voor een Canadese creditcard, en krijgen we de officiele Health Care passen, zijn we bezig voor een nieuwe school voor Koen (hier om de hoek), rijlessen voor Rik, heeft San vandaag een zeer belangrijke opdracht voor school klaar, heeft ze vandaag gehoord wanneer haar clinical lessen zijn, ben ik zo goed als zeker ge pre-approved om een auto te kopen, is Rik met zijn vriendin naar de Klondike days in Edmonton en zo kunnen we nog wel een half uuurtje doorgaan. Dus lieve lezers, het is hier een beetje druk maar zijn we wel zeer voldaan.