dinsdag 23 april 2013

Moe maar voldaan.

Het was vandaag een "billenbijelkaarknijpdagje" San werd de hele dag gebombardeerd met sms en van studentes en updates van de cijferlijsten van het Norquest College. Na elk goed cijfer stond San te springen en te dansen, dit hield ze vol tot het laatste cijfer wat betekent dat ze door is naar het volgende en een stuk minder zwaar semester. Kortom een hele fijne dag met heel veel knuffels van ons aan mama. 

Bijna 5 maanden, zo lang zijn we nu in Alberta Canada. Vijf maanden van opstaan en doorgaan, ja zeg maar gerust afzien. Ik zit nu verwonderd en murw gebeukt voor me uit te staren, het was me het weekje wel. Eerst de onzekerheid van de training voor mijn nieuwe baan, er wordt op van alles en nog wat gelet en bij alles wordt gezegd als je dit of dat niet haalt dan val je meteen af. De ene powerpoint na de andere, alles in bijna plat Canadees (slang noemen ze dat hier), tel daarbij de eindeloze stroom juridische termen bij op en dan weten jullie nog bij lange na niet hoe dat is. Gelukkig ging alles voorspoedig en mocht ik aansluitend op de training 3 diensten meedraaien. Ik mag geen info geven over de gang van zaken binnen de muren maar dat het compleet anders is dan in Nederland moge duidelijk zijn, geloof me. Tijdens mijn tweede dienst werd ik gebeld door de leiding met de mededeling dat ik full time werd ingedeeld in het rooster. Eindelijk zekerheid, pfffffffffffffff
En dan te bedenken dat ik ook van de Park Rangers een werkaanbod had gekregen na een pittig psygologisch onderzoek. Nee beste mensen ik blijk niet gek te zijn.......... Helaas was deze prachtbaan seasonal en slechts van mei tot september.Ik heb gekozen voor de zekerheid en de toekomstmogelijkheden. In ieder geval heb ik mezelf op de kaart gezet van deze tak van Justitie. Als alles naar wens blijft gaan dan zal ik uitgenodigd worden voor de 9 weekse Staff training in Edmonton. Kortom het blijft spannend, wij hopen voor onze jongens een goed voorbeeld te zijn, zo van als je maar hard genoeg knokt dan krijg je dingen voor elkaar.

Rik heeft zijn rapport gehad, we zijn heel trots op hem, mooie cijfers en lovende commentaren van de leerkrachten. Voor sport had hij zelfs een 9, excellent sportsmanship noemen ze dat hier. Atletiek en american football staan op het punt van beginnen (als de sneeuw weg is........).
Koen heeft ook zijn rapport gekregen en ook hij mag trots zijn op wat hij bereikt heeft. Koen zal het niet met ons eens zijn want school is stom en waardeloos en hij moet een uur eerder zijn bed uit dan in Nederland........ Het valt ook niet mee, de puberteit is begonnen in een vreemd land met een andere taal, gebruiken, moeite met socialiseren, al dat stomme geleuter over (ijs) hockey, geen verstand van voetbal (ben ik volmondig met Koen eens), enz, enz.
Heimwee is iets wat onze jongens regelmatig hebben, nee dat is niet makkelijk maar ze gaan er heel volwassen mee om, wat een geweldige kerels!

1 opmerking:

  1. Jullie zijn een geweldig voorbeeld voor jullie jongens en Koen en Rik.......... zijn 2 kanjers, hoe zou dat nu komen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen