Solliciteren

Ik ben de tel kwijt geraakt hoeveel sollicitaties ik de deur heb uitgedaan. In ieder geval heel veel en het bleef heel lang stil. Zo'n stilte waarvan je denkt komt dit nog wel goed of misschien ben ik wel niet goed. De maanden december en januari zijn bij uitstek geschikt om depressies te kweken en heel eerlijk gezegd was ook ik hard toe aan een soort van licht therapie.

Gelukkig schijnt de zon hier overvloedig en is de overweldigende stilte, qua antwoorden op de sollicitaties, veranderd in een aantal veelbelovende reacties. Ja, ik sta nu regelmatig te swingen met mijn soepele lichaam, lees de souplesse van een heipaal, maar ik zit weer heel goed in mijn vel.
Vanmorgen dan eindelijk mijn eerste sollicitatiegesprek voor Park Rangers bij Alberta Parks. Ik moest me vroeg melden bij een gebouw in Edmonton. Gewapend met 2 rijkgevulde mappen met diploma's, certificaten, enz werd ik gevraagd plaats te nemen in een soort van vergaderruimte. Meteen werd mij wederom de onvermijdelijke stapel papieren voor mijn neus gelegd en begon ik alles braaf in te vullen. Ik hou nu ook wijselijk mijn mond als ik zie dat ik iets voor de derde of vierde keer in moet vullen en werk ijverig door de papieren Rocky Mountains berg. Na een half uur heb ik alles klaar en zijn de administratieve krachten helemaal blij met alle kopien en mijn werkvergunning die verheugde kreten ontlokt bij de dames. Ooooh, zo'n mooie hebben we nog niet eerder gezien, ongemakkelijk vraag ik me af of ze mijn vergunning bedoelen of mijn toch ook niet onaantrekkelijke verschijning. Later begrijp ik hun verbazing aangaande mijn Nederlandse papieren, het is namelijk zeer zeldzaam dat niet Canadesen worden uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek als Ranger.
Ik werd opgehaald voor het gesprek door een Conservation Officer, deze mannen staan bovenaan in de rangorde van de "groene" handhavers in Canada. In de gespreksruimte stond een lange tafel met aan de ene kant 2 Conservation Officers en een andere beambte en aan de andere kant de lone Ranger Frank genaamd. Bij het voorstellen spraken de CO Officers met respect over mijn CV en ruime ervaring. Hierna begonnen de inleidende beschietingen en werd ik door de beambte vriendelijk doch dringend doorgezaagd over wetgeving en prangende zaken welke spelen in de provinciale parken. Ik heb heel snel de knop omgezet en me geconcentreerd op mijn Engels en niet op de toch wel aanwezige spanning bij mezelf. Ik kon me aardig redden al zeg ik het zelf, na zo'n 10 minuten namen de CO's het over en zij vroegen me alleen maar praktijk vragen, en dat is voor Frankie gesneden koek. Ik merkte dat de 3 heren staads vaker tevreden zaten te knikken. Na 1 uur en met klotsende oksels werd ik bedankt voor mijn aanwezigheid en hoor ik na verloop van tijd of ik door ben. Ik heb een goed gevoel, zeker na de opmerking van hen waar ik dan toch wel wilde werken.

Gisteren kreeg ik een email met daarin de mededeling dat ik in de selectie procedure zit voor de Corrections (gevangeniswezen). Sporttest al snel, heerlijk nieuws, ik voel me vooral opgelucht.