Administratieve rompslomp

Vanmorgen moesten Rik en Koen naar een nieuwe opstapplaats van de schoolbus. hier worden ze niet bij de deur opgehaald en afgezet maar moeten ze zo'n 200 meter lopen. Ik ben deze eerste keer meegegaan om er zeker van te zijn dat alles goed gaat. Er stonden 2 grote gele schoolbussen te wachten en bus 10A was "onze bus". Ze stapten in en een minuut later reden ze weg, in een flits dacht ik terug aan Santpoort-Noord waar onze jongens lopend naar school gingen. In gedachten zag ik ze hand in hand lopen en met een steek van het verlies van die tijd van lang geleden, liep ik terug naar huis in een witte wereld in plaats van de groene en warme omgeving waarin ik net, als meegenomen in een tijdmachine, was verdwaald.
Door de koude ochtend was ik weer snel in de realiteit aangekomen en haastte me naar huis want ik moest ook San naar de bus brengen, in dit geval een witte die haar naar een andere school moest brengen.
Hierna snel door naar ons vorige onderkomen, de laatste spullen weggehaald en opgeruimd.

Inmiddels heb ik drie werkgevers die in mij geinteresseerd zijn en ieder van hen vraagt de nodige documenten die ik aan hen moet overleggen. Waar ik nu naar op zoek ben is een zogenaamd Driver's Abstract, een soort van bewijs van goed rijgedrag. Ik moest mij vervoegen naar een Alberta Registry (verzekeringskantoor aangesloten bij de provinciale registratie keten). De dame achter de balie begreep direct wat ik wilde en vroeg naar mijn rijbewijs waarbij ik mijn onvermijdelijke roze Gerard Joling rijbewijs overhandigde. Ik weet uit ervaring wat voor reacctie dit teweeg brengt en kijk met belangstelling naar de diepe fronsen welke in haar net nog gladde voorhoofd ontstaan. En ja hoor ook zij begint met haar hoofd te schudden en diep te zuchten. Met een sadistische grijns geef ik haar mijn internationale rijbewijs en constateer met genoegen dat ook zij nu de kluts kwijt is. Ze stamelt dat ik alleen een Driver's Abstract kan krijgen als ik een Canadees rijbewijs heb. Op dit moment had ik gewacht lieve lezers, ik ben op het gebied van rijbewijzen, paspoorten en nog was documentjes, een autoriteit aan het worden en ben inmiddels wereldberoemd in het provinciale St Albert. Met een verwoestende precisie spui ik mijn niet onaanzienlijke kennis op dit gebied over de balie. Nog geen 5 minuten later ben ik de trotse eigenaar van een Driver's Abstract met een onderzoeksgeschiedenis van 3 jaar en dit terwijl we nog geen 3 maanden in Canada wonen. Oftewel geef niet op en doe je huiswerk.

Over huiswerk gesproken; ik blijf me verbazen over de zeer geringe hoeveelheid die onze jongens meekrijgen. Rik heeft waarschijnlijk een fotografisch geheugen want hij doet zijn huiswerk in hoogstens een uurtje en komt met prachtige cijfers thuis. Koen heeft wat meer problemen en ik ga deze week naar zijn school en zal vragen om een betere begeleiding. Nederlanders staan bekend om hun aanpassingsvermogen maar ik vind dat vooral een jongen van 12 goed gecoacht moet worden.
Rik daarentegen gaat als een speer, hij heeft zich inmiddels opgewerkt in de rangorde der mannen want hij is de snelste van zijn football team en bijt ook steeds beter van zich af (zou dit aan het genenpakket liggen?). Koen laat ook het kaas niet van zijn brood eten en heeft inmiddels ook een reputatie opgebouwd, vooral in de schoolbus heeft onze jongste telg duidelijk gemaakt dat er met hem niet te sollen valt.

Op het moment dat ik dit schrijf (22.00 uur) zit San nog druk aan haar huiswerk, morgen wordt ze in het lab getest op practische onderzoeksmethoden. Koen en ik waren vanavond proefpersonen, we zijn onder de indruk van Nurse San.