rustig aan

Even rustig aan, even genoeg van feestjes en het rennen van hot naar her. Een heerlijke wandeling gemaakt langs de buurt waar wij (tijdelijk) wonen. We kwamen langs weilanden waar 2 sneeuwscooters aan het scheuren waren, wat gaan die ontiegelijk hard.......
Het viel ons op dat er veel sporen waren in de sneeuw, en niet van die kleintjes. We hoorden gisteren op het feest dat er de nodige cougars (poema's) gespot waren in deze omgeving. Ook lopen er hier elanden en whitetail deer (herten). Uit de struiken en bomen veel vogelgezang, dit klinkt heel anders dan in Nederland en is toch wel gek om dit te horen. Ook het idee dat er misschien een poema naar je zit te kijken geeft het hele wandelen een extra dimensie. Tijdens de wandeling was het rond het vriespunt en het zonnetje scheen uitbundig. De zon schijnt hier vaak, in ieder geval meer dan in het kletsnatte Nederland. Wij hopen dat het weer bij jullie snel beter zal worden.

Thuis gekomen zijn we meteen de keuken ingedoken om de spareribs voor te bereiden en de nodige groenten. De spareribs zijn puur natuur en we bereiden ze verder zelf, we willen niet al te veel meegaan met de vette junkfoodhandel, deze is hier erg goedkoop en dat reflecteert op een groot aantal Canadezen die hun best doen om het gewicht van een volwassen Grizzlybeer te evenaren.

Morgen gaan we naar Edmonton Airport om hopelijk onze container in te klaren. We nemen een dikke stapel papieren mee welke nodig zijn om de douane gunstig te stemmen. Als alles lukt en mee zit hebben we op 3 januari de container voor de (garage) deur en hebben we weer de beschikking over onze vertrouwde spullen. We kijken vooral uit naar onze eigen matrassen, ik krijg nu regelmatig van San te horen dat als ik mijn soepele lichaam omdraai in bed zij de sensatie ervaart vergelijkbaar met een raket op Cave Canaveral, en dan doel ik uiteraard op het lancerings gedeelte. Ook onze eigen kussens zullen omhelst worden (ik treed verder niet in details).

4 januari heeft San een soort van kennismakingsdag op het Norquest College, we zijn heel benieuwd in wat voor klas ze komt. Hopelijk zijn er een aantal van die niet ontzettend jonkies bij. Het is hier overigens heel normaal dat je op latere leeftijd een carriere switch maakt en dus weer in de schoolbanken beland.

Hopelijk hoor ik de komende weken positief nieuws op mijn tsunami aan sollicitaties. Een aantal inmiddels goede bekenden zijn druk bezig visjes voor me uit te gooien en ze proberen hun netwerk voor mij te activeren. We keep our fingers crossed!